Kako se ističe u optužnici, Radojičić je angažovao više izvođača radova, a da prethodno nije sproveo postupak izbora ponuđača u skladu sa Zakonom o javnim nabavkama, odnosno nije raspisao tender za izvođenje radova, čime je drugima pribavio korist. Ukupna vrijednost radova na izgradnji i opremanju sale „Scena 213″ iznosila je 144.360 eura.
Radojičić je u odbrani istakao da je taj posao obavljao Sekretarijat za sport, te da su za vođenje javnih nabavki bili zaduženi njihovi službenici, te da je odlukom Vlade pozorište prenijeto opštini na korišćenje tek kad je završena druga sala, a to je do 18. septembra 2012. godine. On je odgovarajući na pitanje specijalno g tužioca Živka Savovića, pojasnio da su preko javnih poziva išli poslovi za građevinske i zanatske radove.
“Od Vlade smo u junu 2012. godine dobili odluku za renoviranje, a u septembru je trebalo da se otvori na svečanoj sjednici opštine. Ne sjećam se kolika je bila ukupna vrijednost poslova, a znam samo da smo sa Baletićem sklopili dva ugovora, jedan na 2.000 eura, a jedan na 3.000 jer ga je preporučilo Ministarstvo kulture”, istakao je Radojičić.
Na pitanje njegovog branioca, advokata Milana Vojinovića koliki je bio budžet za 2012. godinu, on je pojasnio da je bilo oko 30 miliona eura, s tim što se, kako je dodao, za javne nabavke moglo korisiti oko sedam odsto, odnosno oko milion eura.
Objasnio je za građevinski dio rađen projekt i da ga je radila agencija za projektovanje i uređenje prostora.
“Znao sam da je iznos prešao preko onog koji je objavljen u šoping metodi, ali se moralo završiti zbog svečane sjednice opštine. Nama je isiticalo vrijeme i smatrao sam da oni treba to da završe. Znao sam da su radovi prekoračeni ali nisam znao koliko, odnosno ono što je u skladu sa Zakonom o javnim nabavkama” naveo je Radojičić.
