Zato se danas suočavamo sa potpuno nestvarnom situacijom da je politička i medijska scena opsjednuta dilemom koje zapravo nema, da “utvrđuje istinu o biometrijskim ličnim kartama”.
Eksplicitna laž ministra Danilovića, koju je kasnije pokušao verifikovati navodnom potvrdom francuskih eksperata, što su oni u izjavi za Dn nedavno demantovali, očigledno je bio samo još jedan njegov neuspješan pokušaj manipulacije u cilju stvaranja uslova za “fer i slobodne izbore”. Kada nije uspio da obriše dovoljan broj ljudi iz biračkog spiska, došao je na originalnu ideju da na oktobarskim izborima ne dozvoli nikome da glasa, lažno proglasivši validan i zakonit identifikacioni dokument nevažećim?!
Najtužnije je što je njegov politički spin uspio, pa su u javnosti otvorena i pitanja valjanosti izbornog zakonodavstva, a nadležna Državna izborna komisija dovedena u poziciju da “zauzima stavove” o njegovom “aksiomu”. Skandal! Jer, crnogorska lična karta jeste biometrijska i ne postoji nikakva kontradiktornost članova Zakonam o izboru odbornika i poslanika u vezi s tim.
To su neki IT stručnjaci, kompetentni pravnici i ostali razumni ljudi sve vrijeme pokušavali da saopšte, ali se njihov glas gubio u zaglušujućoj buci, pravoj kakofoniji gluposti i lupetanja na ovu temu koju su emitovali članovi Danilovićevog “koordinacionog tima” i predstavnici nekih ozloglašenih djelova nevladinog sektora.
U jednoj studiji beogradskog ITS-a (Visoke škole stručnih studija za IT) jasno stoji da je “biometrijski identifikator – lice čovjeka, njegov potpis i otisak prsta”. Znači, svaki identifikacioni dokument koji sadrži i samo fotografiju čovjeka je, bez sumnje, biometrijski. U istom dokumentu otklanja se i dilema o tome šta sadrži dodatni elektronski čip na nekim ličnim kartama:” Sadržaj čipa je vrlo često bio predmet fantaziranja nekih ljudi. Zapravo, u njemu se nalaze isti podaci o nosiocu koje vidite na samoj ličnoj karti…” (Zanimljivo je, da prema propisima u Srbiji, građanin čak ima mogućnost da bira hoće li da mu se izda samo lična karta sa elektronskim čipom ili bez njega. I jedna i druga su, naravno, biometrij ske. Samo Danilović tvrdi da nijesu.
I Boris Raonić iz GA nedavno je pokušao da objasni kako nema razlike između biometrijskih ličnih karata sa čipom i bez njega.
“I na jednoj i na drugoj, nalaze se biometrijski podaci, pa se i jedna i druga u kolokvijalnom govoru može nazivati biometrijska lična karta, jer se kod jedne u MRZ kodu, a kod druge i na čipu, nalaze pohranjeni podaci o građaninu, pa i famozni biometrijski” rekao je Raonić.
A pošto crnogorska lična karta jeste biometrijska, ne može da postoji kontradiktornost u zakonu. Istina tamo se upotrebljavaju termini “lična karta” i “biometrijska lična karta”, ali pošto u ovoj državi postoji samo jedna zakonom propisana lična karta, i to biometrijska, nema dileme o kojem i kakvom dokumentu se radi. Niti postoji dilema o tome da li građanin može sa njom da ostvari biračko pravo. Na inicijativu Centra za demokratsku tranziciju koji je pozvao DIK “da hitno zauzme stav o problemu sa ličnim kartama, odnosno o primjeni kontradiktornih članova Zakona o izboru odbornika i poslanika koji se odnose na identifikaciju birača”, predsjednik Državne izborne komisije Budimir Šaranović juče je najavio kako će ovaj državni organ “u utorak da zauzme konačan stav” o tome. Ovih nekoliko redova mogli bi da olakšaju posao članovima DIK-a i oslobodi ih obaveze da donose bilo kakav “konačan stav” o nebulozama ministra Danilovića i imaginarnom problemu koji ne postoji. Treba samo i dalje, kao i do sada što su činili, da primjenjuju zakon, kao što je sugerisao profesor Đorđije Blažić.
A ministar Danilović je već u nekoliko navrata pokazao da mu primjena zakona nije jača strana. Mnogo je vještiji u političkom spinovanju javnosti, kao što je bio i ovaj njegov proton pseudos sa ličnim kartama. Srećom, neće dugo.
