Adel Bloh-Bauer je bila pokroviteljka mnogih umjetnika i njihovih radova, žena koja bila centralna figura bečke kulturne scene.
Međutim, tek kada je Gustav Klimt uradio njen portret, ona je transformisana u svojevrsnu ikonu.
Bloh-Bauerova je bila jedina žena koju je Gustav Klimt naslikao dva puta.
Na izložbi “Žene bečkog zlatnog doba” predstavljena su oba njena portreta – onaj ikonski “Adele Bloch-Bauer I” (1907) i onaj manje poznat “Adele Bloch-Bauer II” (1912).
I dok ova izložba podrazumijeva i portrete drugih žena, ipak Adel ostaje žena čiji je portret najprepoznatljiviji. Ona je “žena u zlatnom”, čiji je portret na neki način najavio Klimtovu “zlatnu fazu”.
U poslijeratnom Beču njena slika je postala simbol austrijske kulture, a neki su je čak nazivali i “austrijska Mona Liza”.
Bloh-Bauerova je rođena kao Adel Bauer u Beču 1881. godine. Bila je ćerka bankara, koji je kasnije postao direktor željeznice, i oduvijek je imala privilegovan život. U 19. godini udala se za Ferdinanda Bloha, koji je obožavao svoju mladu ženu, u toj mjeri da je odlučio da njeno prezime doda svom.
Ova porodica je bila pokrovitelj mnogih kulturnih događaja, nijesu bili samo kolekcionari, već su često naručivali umjetnička djela. Prvi njen portret je naručen 1903. godine, kada je mlada Adel poslala pismo Klimtu.
Njen portret je prvi put predstavljen u javnosti 1907. godine; bila je to zadivljujuća slika sva u zlatnom. U centru je Adel na stilizovanom tronu, koja posmatra ranjivim, ali istovremeno, pogledom punim ponosa. Njene ruke su sklopljene na čudan način, jer je time htjela da prikrije deformisanost jednog prsta. Mnogi su “na prvu” bili, ali i ostali oduševljeni ovim djelom, a među njima i Tobajas Nater, istoričar umjetnostni i kustos izložbe u “Neue Galerie”.
“Ova zlatna slika Adel Bloh-Bauer me bukvalno opčinila kada sam je prvi put vidio, još kao student istorije umjetnosti”, kaže Nater.
Njen drugi portret predstavlja jednu sasvim drugačiju ženu.
Razlika od pet godina između dva portreta zapravo predstavlja i razliku u njenom životu. Ona je na drugoj slici prikazana kao zrela dama, sa ogromnim šeširom i melanholičnim pogledom.
Bloh-Bauerova je umrla od meningitisa 1925. godine sa svega 43 godine. Njena sudbina je možda bila milosrdna prema njoj, jer nije doživjela strašne ratne godine, koje su značile i oduzimanje njene umjetničke kolekcije. Tek nakon rata, njeni portreti su ponovo izloženi u javnosti i uglavnom su bili u muzeju “Belvedere”.
Međutim, rođaci Ferdinanda Bloh-Bauera su se borili za ova djela, pa je tako 2006. godine ova slika pripala jedinom preživjelom direktnom rođaku Ferdinanda Bloh-Bauera.
