Samo prije dva dana diva srpskog pozorišta proslavila je rođendan u krugu svojih najbližih.
Rođena je kao Miroslava Todorović 17. avgusta 1923. godine u Gnjilanu, gdje su joj roditelji, profesori matematike službovali u gimnaziji. Bila je prvo od četvoro djece Radomira Todorovića, rodom iz Orašca, i Danice, rođene Stanišić iz Livna. Njeni biografi bilježe da su dva brata, Predrag i Zoran, umrli sa svega dvije i tri godine, a nekoliko godina potom je rođen treći brat – Bora, takođe poznati glumac.
Na scenama u Šapcu i Nišu, preko Narodnog i JDP-a, pa sve do teatara Pariza i Moskve, nizale su se uloge. Igrala je u svim žanrovima, ali i od klasike do savremenog nacionalnog i inostranog repertoara. Bila je nezaboravna Petrunjela, Glorija, baronica Kasteli, Madam San Žen… Više puta je ponavljala da je vrhunac glumačkog dara ostvarila upravo u režijama Bojana Stupice, tokom dvije decenije zajedničkog života na sceni i van nje.
Za sve čime je zadužila srpski teatar i film nijesu je zaobišle najznačajnije nagrade i priznanja. Dobitnica je Dobričinog prstena, Statuete “Joakim Vujić”, nagrade “Pavle Vuisić”, festivala “Dani Zorana Radmilovića”… Na velikom platnu debitovala je u ekranizaciji romana “Bakonja fra Brne”, početkom pedesetih godina prošlog vijeka, a potom igrala u filmovima “Jara gospoda” , “U mreži”, “Stojan Mutikaša”, “Hanka”, “Delije”, “Krvava bajka”, “Doručak sa đavolom”, a u novom milenijumu i u “Sedam i po” i “Paradi”.
Od velikog broja TV ostvarenja izdvaja se sigurno njena Kika Bibić iz “Bukvara”, zahvaljujući kojoj su se mnogi opismenili.
Svoja životna iskustva, koja su bila satkana od profesionalnih uspjeha, tri braka, ali velikih gubitaka, sabrala je u knjigu “Šaka soli”, koja je imala nekoliko izdanja.
Imala je zdravstvenu krizu prošlog proljeća, kada se zbog moždanog udara liječila na Neurološkom odeljenju Urgentnog centra u Beogradu. U javnosti se posljednji put pojavila u aprilu prošle godine na Dan Jugoslovenskog dramskog pozorišta.
