Esterhazi se od septembra prošle godine liječio od raka pankreasa, a preminuo je juče popodne.
Rođen u Budimpešti 1950. godine, prepoznat je kao moderan, inovativan i duhovit pisac, plijenio je pažnju i svojim knjigama i svojim entuzijastičkim učešćem u književnom, kulturnom i javnom životu.
Potiče iz najslavnije mađarske aristokratske porodice koja je vjekovima davala grofove, kardinale i biskupe i presudno uticala na mađarsku i dugo vremena austrougarsku politiku.
Napisao je obiman roman “Harmonia caelestis”, na kome je radio nepunih 10 godina, da bi poslije šokantnog otkrića da je njegov otac, posljednji grof Esterhazi, bio doušnik režima i mađarske komunističke policije napisao nastavak “Ispravljeno izdanje”.
Esterhazijevoj porodici je u komunističkoj Mađarskoj konfiskovana cjelokupna imovina i ona je 1951. godine deportovana u unutrašnjost zemlje, gdje je Esterhazijev otac, doktor prava, okopavao kukuruz na državnom poljoprivrednom imanju. Tek 1956. godine porodici je dozvoljen povratak u Budmpeštu, gdje je Esterhazi pohađao prerstižnu i poslednju nezatvorenu crkvenu gimnaziju.
Među njegovim značajnim djelima su romani “Proizvodni roman”, “Mala mađarska pornografija”, “Pomoćni glagoli srca”, “Uvod u lijpu književnost”, “Knjiga o Hrabalu”, “Čudesni život ribice”, “Pogled grofice Han-Han. Nizvodno Dunavom”, “Zapisi jednog dušebrižnika”, “Jedna žena”, “Sloboda je težak otrov”, “Njemačka u šesnaestercu” i “Ništa od umjetnosti”.
Njegova djela su prevedena na veliki broj jezika, a dobitnik je brojnih mađarskih i međunarodnih književnih nagrada i priznanja.
