Lubarda je rođen 1907. u Ljubotinju nedaleko od Cetinja, od oca Đura I. Lubarde, oficira crnogorske vojske, i majke Marije M. Vujović, domaćice. Imao je petoro braće i sestara.
Slikarske studije započeo u Beogradu, na Umjetničkoj školi 1925. kod prof. B. Vukanović, Lj. Ivanovića, I. Šobajića.
1926. godine odlazi za Pariz sa namjerom da studira na Academie des Beaux-Arts. Međutim, odlučuje se da samostalno studira slikarstvo po pariskim muzejima i galerijama. Povremeno se pojavljuje na izložbama (Salon nezavisnih, Izložbe grupe jugoslovenskih umetnika…).
U Parizu priprema svoju prvu izložbu koju 1929. otvara u Casa dell’ Arte Moderna Bragaglio u Rimu.
U periodu od 1932. do 1938. živi u Beogradu gdje priređuje tri samostalne izložbe. 1937. godine u Parizu učestvuje na međunarodnoj izložbi i dobija Grand Prix. Parizu se vratio ponovo 1938. gdje boravi do 1940. kada dolazi u Beograd i prijavljuje učešće na internacionalnoj izložbi u Hagu gdje je dobio prvu nagradu.
Ratne godine provodi u koncentracionim logorima.
Poslije oslobođenja, 1946. godine dolazi na Cetinje i učestvuje u formiranju prve umjetničke škole u Crnoj Gori. Zajedno sa M. Milunovićem vodio je slikarsku radionicu kroz koju je prošlo mnogo poznatih imena crnogorskog slikarstva.
Od 1950. živi u Beogradu. Bio je član ULUCG i ULUS-a i stalni član galerije “Penelope” u Rimu. Studijski je boravio u Francuskoj, Španiji, Italiji, Nemačkoj, SSSR-u, Brazilu, Engleskoj,Belgiji, Siriji, Libanu.
Lubarda je nosilac mnoštva prestižnih nagrada: Internacionalna otkupna nagrada 1953. na II Bijenalu u Sao Paolu, Prva nagrada u Tokiju 1955. godine, Nacionalna nagrada Gugenhajm u Njujorku 1956, povelja R. Tagore u Kalkuti 1970, te Herderova nagrada u Beču 1973. godine.
Lubarda je umro u Beogradu 13. februara 1974. godine.
