“Očigledno je da i poslije sedam mjeseci otkako je na obrazloženi predlog HRA pomenuti Odbor 7.12.2015. odlučio da održi raspravu o potrebi za izmjenama i dopunama Zakona o medijima, političke volje vladajuće partije DPS za razgovorom na tu temu još uvijek nema”, naveli su iz HRA.
Iz te organizacije su istakli da nikada do sada Skupština Crne Gore nije održala raspravu o stanju medijskih sloboda, zakona i prakse, uprkos očekivanjima Evropske komisije.
“Konsultativnim saslušanjem je skupštinski odbor taj nedostatak donekle mogao da nadomjesti. Takođe, Evropska komisija od Mišljenja o prijemu Crne Gore u Evropsku uniju 2010. godine, zaključno sa izvještajem o Crnoj Gori 2015. godine kontinuirano preporučuje Crnoj Gori da nađe način da sudovi dosledno primjenjuju evropske standarde slobode izražavanja”, kazali su iz Akcije za ljudska prava.
Prema njihovim riječima, zahvaljujući poslanicima Rifatu Rastoderu, Dritanu Abazoviću i Zoranu Miljaniću koji su u njihov Predlog zakona o izmjenama i dopunama Zakona o medijima uvrstili i konkretne predloge HRA na temu usvajanja standarda iz prakse Evropskog suda za ljudska prava i uputili u skupštinsku proceduru, omogućeno je da se u Skupštini Crne Gore konačno juče u plenumu razgovara o predloženim izmjenama Zakona o medijima.
“Rasprava se, nažalost, svela na iščuđavanje poslanika nad evropskim standardima, koji se već nalaze u zakonima u okruženju i uveliko primjenjuju širom Evrope, te očigledno pokazala da je i za razumijevanje i prihvatanje evropskih standarda prije svega neophodna politička volja”, dodaju iz HRA.
U toj organizaciji žale što je i danas propuštena prilika da stručna javnost na poziv Odbora učestvuje na saslušanju i pomogne i članovima odbora u odlučivanju o tom zakonu, ali i ukupnoj javnosti u sagledavanju njegove sadržine.
“HRA se za dopune i izmjene Zakona o medijima Crne Gore javno zalaže poslednjih šest godina, od novembra 2010. O potrebi za izmjenama ovog zakona dva puta smo upoznavali nadležne ministre i druge predstavnike Vlade. Međutim, očigledno je da i pored najbolje volje i truda da učinimo da dođe do poboljšanja medijskog sistemskog zakona, politička volja onih koji o tome odlučuju može biti podstaknuta samo sa neke druge mnogo uticajnije adrese”, zaključuju iz Akcije za ljudska prava.
