Prvi put kao solista nastupila je 1968. na festivalu “Mladi pjevaju proljeću”, pa nastup u TV emisiji “Na ti” (autora Duška Trifunovića), kroz koju su prodefilovali svi ondašnji muzičari, da bi napokon s pjesmom “Ti ne znaš dom gdje živi on” Vlada Miloša nastupila na Omladinskom festivalu u Subotici 1973. i dobila prvu nagradu.
“Život mi je bio težak još od djetinjstva. Do pete godine živjela sam sa majkom, koja se selila iz mjesta u mjesto, pa sam prešla kod babe, a onda su brigu o meni preuzeli ujak i njegova žena. I oni su se selili po cijeloj Njemačkoj, Norveškoj i Španiji”, pričala je Jadranka svoju priču Blicu prije nekoliko godina.
Sa punoljetstvom se vraća u rodno Sarajevo, doživljava blistave trenutke u muzici i snima neprolazne hitove: “Ima neka tajna veza” i “Čekala sam, čekala sam”, prvo sa “Bijelim dugmetom”, a zatim kao kantautor “Sve smo mogli mi”, “Što te nema”, “Putovanja”…
Nakon Olimpijade u Sarajevu za koju je pisala himnu, 1984. godine Jadranka odlazi na međunarodni muzički festival u Japanu i tamo ostaje. Postiže ogroman uspjeh i za producentsku kuću “Toshiba-EMI” izdaje sedam albuma i pet singlova.
1981. godine zajedno sa Nedom Ukraden i Ismetom Dervoz-Krvavac, biva izabrana da pjeva prateće vokale u Vajtinoj pesmi Layla, koja je predstavljala Jugoslaviju na Evroviziji te godine.
Tokom rata u njen stan u Sarajevu ušao je nepoznati čovjek i na prevaru ga preprodao. Kad je iz Japana došla na sahranu sestre, na putu do groblja, u autu ispred njenog poginula joj je druga sestra.
Bolovala je od multiple skleroze. Posljednje dvije godine provela je u domu za starije osobe “Ivan Pavao Drugi” u Banjaluci.
