Prema mnogim kritičarima bio je najveći književnik svih vremena, koji je duboko, kao niko ni prije ni poslije njega, ponirao u ljudsku psihu i tajne ljudske prirode.
Uhapšen je 1849. kao učesnik utopijsko-socijalističkog kruga oko Mihaila Vasiljeviča Petraševskog – Butaševiča i osuđen na smrt, ali je kazna zamijenjena progonstvom u Sibir, gdje je proveo deset godina.
Iskustva stečena tokom zatočeništva u Sibiru umnogome su obilježila njegovu ličnost i stvaralaštvo, a rana djela inspirisana su socijalnim tragedijama malih ljudi.
Osnovne odlike njegovih djela – poniranje u podsvjjest, traganje za korenima ljudske tragike, fenomen religije i veza čovjeka i Boga – glavna su preokupacija modernog romana.
Uticao je na ukupnu evropsku i američku književnost više nego bilo koji drugi svjetski pisac, a posebno se na njega pozivali ekspresionisti u književnosti i egzistencijalisti u filozofiji.
Njegova najpoznatija djela su Zločin i kazna, Braća Karamazovi, Zapisi iz mrtvog doma, Bijedni ljudi, Idiot, Poniženi i uvrijeđeni.
