Hadžija Miljan Mijušković-filozof koji dočarava ljepote Crne Gore

Nije se možda Nikšićanin Miljan Mijušković (36) dokazao u profesiji kojoj se kao student posvetio – završio filozofiju i logiku, odradio pripravnički u gimnaziji, i tu stao, ali je bez isticanja bijele zastave nastavio da krči sebi put, pa se, preko konobarskog zanata, sasvim slučajno vinuo u Evropu kao turistički vodič. Poveo je Miljan crnogorsko kolo oro od rodnog Nikšića, drevnog Onogošta, preko Ostroga, na sve četiri strane svijeta, stizao do Svete Gore i Jerusalima, gdje je ponio zvanje hadžije, prvog među Mijuškovićima.

“Da mi je neko prije desetak godina rekao da ću se baviti ovim poslom, rekao bih mu da je lud! Zahvalan sam filozofiji koja mi je dala svestrano obrazovanje i sve ono što sam naučio iz estetike, istorije, religije mogu danas da primijenim u svom poslu, obilazeći Evropu, njene gradove, brojne znamenitosti, pričajući o važnim događajima i znamenitim ličnostima. Prst sudbine usmjerio me ka novom zanimanju, kada sam u Nikšiću u crkvenoj gostionici “Pasha” u kojoj sam radio kao konobar upoznao Bata Todorovića, vlasnika turističke agencije. Moje odlično poznavanje engleskog i ruskog bili su “odskočna daska” za ulazak u novi, za mene nepoznati posao. Ali kada su krenule prve ture sve je bilo lakše, tako da sam danas licencirani turistički vodič”, kaže Mijušković.

Miljanovi počeci vezani su za đački turizam, pa za polumaturske ekskurzije, da bi se usavršio sa odraslim domaćim turistima i danas strancima. A da bi upoznao i zavolio svijet, moraš najprije upoznati svoju zemlju. Crna Gora je, veli, turistički dragulj i konkurentna je sa ponudama koje nude druge zemlje “divovi”.

“Imamo najdublji kanjon na kontinentu – Taru. Istoimenom rijekom koja je “suza” Evrope cvjeta rafting koji “izluđuje” Ruse, Engleze i druge. Pa Skadarsko jezero – najveće na Balkanu, ljepote Durmitora, Prokletija, Komova… Imamo najljepši zaliv na svijetu – Bokokotorski, staru maslinu u Baru koja broji dvije i po hiljade godina i nema joj premca po dugovječnosti na svijetu. Čak su Italijani nekada davali Crnogorcima 100.000 zlatnih lira da je presade na Apenine, ali im je, srećom, nismo dali. Velika ulcinjska plaža dužine 12,5 kilometara, sa najfinijim pijeskom u Evropi, mnogo je ljepša od Azurne obale kojoj priroda nije bila toliko darežljiva”, dodaje sagovornik Novosti.

Mijušković veliku šansu vidi u ekstremnom turizmu. I tu Crna Gora pruža fantastične uslove. Kroz Nevidio, posljednji osvojeni kanjon u Evropi, razvio se kanjoning. Od divlje ljepote zastaje dah i mnogi strani gosti mu se više puta vraćaju.

“Oprobao sam se i ja u ekstremnim sportovima. Sa Brajića sam letio paraglajdingom, žičarom “preskočio” najdublji kanjon u Evropi, letio sam zmajem na motoru, a kod ostrva Sveti Nikola ronio sam na 16 metara morske dubine. Avanture za nezaborav”, prisjeća se Mijušković.

Kaže da veliki broj hodočasnika obilazi Crnu Goru.

“U manastir Ostrog dolaze ljudi svih vjera i nacija, čak iz Amerike, Kine, Japana. U Boki Kotorskoj najviše ima hrišćanskih crkava, samo u Perastu sa oko 300 stanovnika – 17, a u hercegnovskoj opštini više od stotinu”, ističe Mijušković, poručujući da je to naše duhovno blago.