Medojević: Radnicima Toščelika Vlada da isplaćuje minimalac od 450 eura do rješenja statusa imovine bivše Željezare

Radnicima Tosčelika Vlada da isplaćuje minimalac od 450 eura do rješenja statusa imovine bivše Željezare. Suviše ozbiljno i složeno pitanje da se presjeca preko koljena bez neophodnih parametara i analiza, smatra predsjednik Pokreta za promjene Nebojša Medojević.

Prica o sudbini Željezare Nikšićje, kaže on, suviše složena da bi joj se “prilazilo na amaterski i palanački način”.

“Turska firma je kupila imovinu bivše Željezare Nikšić, koja ulaskom u stečaj više ne postoji firma, njeni radnici gube radni status i firma gubi pravni status. Njenom imovinom, potraživanjima i dugovima upravlja stečajni sudija, stečajno vijeće i stečajni upravnik. Turska firma ie postala vlasnik imovine, bez bilo kakvih obaveza prema bivšim povjeriocima bivše Željezare Nikšić , državi, radnicima. To treba da bude jasno svima”, kazao je Medojević.

Prema njegovim riječima, turski vlasnik je nakon stečaja formirao novu firmu u koju je, dodaje, unio imovinu bivše Željezare Nikšić i krenuo sa poslovanjem. Zaposlio, ističe, određeni broj radnika, “uzimao kredite od majke firme iz Turske, investirao, proizvodio , prodavao…”.

“Država Crna Gora i Vlada Crna Gora nije imala nikakav uticaj i nikakva zakonska prava da se miješa u upravljanje privatne firme 100 odsto u vlasništvu turske firme TOSYALI HOLDING. Nakon sedam godina poslovanja privatna firma Toščelik iz Nikšića je odlučila da promijeni svoj status i formirana je nova firma Tošćelik Alloyed Enginering Steel Nikšić DOO sa kapitalom od jedan euro”, naglašava Medojević.

Djelatnost ove firme je, kako je naveo, trgovina na veliko metalima i metalnim rudama.

“Očigledno je da je privatni vlasnik odlučio da mu je proizvodnja čelika u Nikšiću neisplativa i preorjentisao se na trgovinu. Sve je rađeno u skladu sa zakonom i u skladu sa poslovnim interesom privatnog vlasnika”, ocijenio je Medojević.

Odjednom, ističe, pojavljuje se ideja da država to jest Vlada preuzme Željezaru.

“Prvo pitanje je zašto bi Vlada preuzela privatnu firmu koja očigledno posluje sa gubicima i tako direktno pomogla turskog vlasnika da se ratosilja imovine koja mu donosi gubitak. Drugo pitanje ie da li je Vlada uradila due dilligence i ispitala finansijsko stanje firme i kakvi su bilansi? Koliko ja znam, nije! Kupuje se “mačka u džaku””, tvrdi Medojević.

Koji su, pita on, dugovi te firme majci firmi u Turskoj.

“Da li će Vlada kupovinom firme Toščelik Alloyed Enginering Steel Nikšić DOO , preuzeti i njene nepoznate obaveze prema bankama, matičnom holdingu, povjeriocima koji su iznad 50 miliona eura? Ako država tj Vlada razmišlja o eventualnom učešću u ovoj priči prvo treba da na osnovu ozbiljne fizibiliti studije odluči da li se moze i pod kojim uslovima organizovati profitabilna i održiva proizvodnja čelika ili ne”, naglašava Medojević.

Od odgovora na to pitanje, smatra on, zavisi i odnos prema turskom vlasniku.

“Ako je proizvodnja čelika isplativa i ako se može naći kredibilan investitor onda država treba da odluči da li posreduje između dva privatna investitora ili otkupljuje vlasništvo ( sa svim nepoznatim obavezama i rizicima ) ili imovinu turske firme u Crnoj Gori, koju onda nudi na prodaju ili zajedničko ulaganje sa nekim od kredibilnih strateških investitora iz branše”, dodaje lider PzP-a.

Intersovanje, kaže, postoji, samo je potrebna kredibilna i stručna Vlada.

“Veličina, profil, tehnološki i kadrovski potencijal nikšićke Željezare su takvi da na prstima jedne ruke se mogu naći eventualno zaintersovani. Optimalno i brzo rješenje je dati upravljane firmi koja bi pružila uslugu “time and financial limited business management-a”. Potrebno je znači naći firmu sa iskustvom koja bi se ugovorom obavezala da 2×6 mjeseci podigne perfomanse poslovanja i asset pripremi za akviziciju te u istoj aktivno učestvuje i u posfestum se naplati kroz uspješno relazovanu prodaju”, rekao je Medojević.

Takvih firmi, ukazuje on, sa referencama isključivo sa evropskog tla koje imaju potrebne reference ima.

Jedna od njih je, dodao je, njemački GSC GmbH https://www.globalsteelconsulting.com/home.

“U ovom slučaju bitno je da se ne uhvatilmo nekog prevaranta kao što je to slučaj u Srbiji bio kada je anonimusu bez prebijene pare u džepu, Peteru Kamarašu iz Slovačke, dato da upravlja Smederevskom Željezarom “US Steel” nakon što su se Ameri povukli iz Evrope i iz Srbije, Njemačke i Košica…”, istakao je lider PzP-a.

Prema njegovim riječima, drugo je da se brzo nađe potencijalni kupac koji bi preuzeo Nikšićku fabriku i organizovao proces proizvodnje.

“E sad tu dolazimo do niza elemenata za što bi mi trebalo danima da pojašnjavam amaterima iz Vlade. U slučaju Nikšića su to samo i isključivo kompanije sa evropskog tla koje osim interesovanja imaju sredstva i potrebe. A takvih nema puno, da se mogu pobrojati na prste jedne ruke. Prva bi bila Istanbulska Habas korporacija https://www.habas.com.tr/ koji imaju i steel diviziju.

Drugi je Italijanski ABS koji je prije manje od tri meseca investirao više od 200 miliona eura u Željezaru u Sisku koja je na istom nivou kao i nikšićka. Sa Italijanima bi se lako mogli dogovoriti da uz garancije preuzmu kompaniju obezbijede njeno poslovanje a da za to plate cijenu Turcima koja je po onom što je meni poznato smiješno mala iz perspektive većih igrača na ovom tržištu”, naveo je Medojević.

Treći su, dodaje,  Austrijanci iz INTECO Group ( https://www.inteco.at/en/home-en) i za njih je, smatra on, ova cijena komična.

“Ali pretpostavljam da bi oni NK fabriku organizovali kao tzv. nus-support što za posledicu može imati (ne mora da znači) smanjenje ljudskog potencijala i podizanje tehnološke opremljenosti koja bi pratila maticu. Četvrti kupac bi mogli biti Slovaci iz Pikaro Trading SE https://www.pikaro.sk/#home. I kao peti poslednji su Mađari iz Dunaferr http://dunaferr.hu/en . Oni su u vlasništvu Ukrajinskog Metinvest Holdinga https://metinvestholding.com/en/about kojima je ova aktuelna kriza značajno osakatila poslovanje i istima bi Nikšić bi mogao biti pravi pogodak za nikakve pare”, rekao je Medojević.

Radi se, sumira Meojević, o veoma složenom problemu koji se ne moše rješavati preko koljena, brzo i bez adekvatnih analiza i parametara.

“Vlada treba da radnicima obeća isplatu minimalca od 450 eura do rješenja statusa imovine Željezare i sudbine proizvodnje čelika u Crnoj Gori. Na taj način bi se dobilo neophodno vrijeme da se odluka o ovom važnom resursu Crne Gore donese na bazi provjerenih i relevatnih parametara i analiza u opstem interesu i radnika, ali i gradjana i države Crne Gore”, zaključio je Medojević.