Da li je Hipokrizija Evropska Vrijednost?

Dobro jutro! Dok pišem ove redove, po crnogorskim portalima kruži fotografija Andrije Mandića i predśednice Evropskog parlamenta Roberte Mecole. Fotografija, naravno, nije plod dobrih odnosa CG i EU, niti je riječ o susretu dvoje zvaničnika – već o klasičnoj “sajamskoj” sceni u hodnicima na evropskim okupljanjima, đe Mandić kao politički vješt veteran „savatava“ prolaznicu s titulom da bi sve servirao domaćoj publici kao dokaz da kako tobože „uživa ugled u Evropi“.

Ne zaboravite da se priključite našoj Viber zajednici.

Da li je Hipokrizija Evropska Vrijednost?

U isto vrijeme, u pozadini fotografije bivša direktorica podgoričke gimnazije Biljana Vučurović, smijenjena jer je zataškavala slučaj seksualnog uznemiravanja učenice od strane profesora. Da budemo precizni – nije ga riješila, nije prijavila, nije zaštitila one koje je morala da zaštiti. Partija i muž su se potrudili da ne ostane na ulici. Preuhljebili je u parlament kod Mandića. Da ide sa Mandićem da zatupa Crnu Goru u Evropi, zahvaljujući Spajiću i PES-u. Odličan tandem za Evropu-on, koji relativizuje genocid, negira ratne zločine i ona, koja relativizuje seksualno nasilje.

I tu dolazimo do ključnog pitanja: kako to da EU nema problem s Mandićem? Kako to da Vučić paradira u Moskvi, nakon čega mu iz Brisela na noge u Beograd dolazi Antonio Kosta, ne samo da se s njim slika nego i da ga pohvali za napredak ka EU? Ako postoji dosljednost u vrijednostima – onda ovo nije samo propuštena šansa. Ovo je saučesništvo. I ne treba da nas čudi što se srpski studenti ograđuju od EU, ako je razlog zaista ono što kažu – da ne žele da budu dio svijeta koji grli autokrate, samo zato što su privremeno korisni. Da su prepoznali u EU saučesnika za konsolidaciju Vučićevog autokratskog režima.

U Srbiji imamo Vučića. U Crnoj Gori imamo Mandića, Vučićevog pouzdanog proksija. I šta radi EU? Ćuti. Utišava. Opruža ruku. Sve zbog „stabilnosti“. Sve zbog „pristupa dijalogu“. Appeasment kao oprobana i nepogrešivo gubitnička taktika. U međuvremenu, crnogorski parlamentarci vode rat sa hrvatskim poslanicima u Evropskom parlamentu, a Vlada Crne Gora, preko ministara iz Demokrata, saučestvuje.

Egzistencijalna kriza EU, kakvu Evropa još nije viđela, neće doći zbog Ukrajine. Niti zbog Trampa. Niti zbog Kine. Najveći problem za EU nisu ni Moskva, ni Washington. Problem je Brisel, i ostale evropske prijestonice, koje ne znaju što će od sebe. Kriza EU doći će iznutra – kad bude previše onih koji više ne vjeruju u ono što EU sama o sebi priča. Hipokrizija je rak rana svih vrijednosnih sistema. Kad počneš da sudiš različito, kad prestaneš da stojiš iza principa, kad žmuriš na jedno oko – prvo što izgubiš je autoritet. A odmah zatim i saveznike.

Ako vam je Mandić lice evropske budućnosti Crne Gore, a Vučić lice evropskog partnerstva u regionu, onda – hvala lijepo, takva Evropa nam ne treba. Viđeli smo takvu Evropu u Mađarskoj i Slovačkoj. Vidimo je u Gruziji i u Srbiji. Ako stojite čvrsto i nepokolebljivo na prvim linijama fronta za odbranu demokratije, u Tbilisiju i u Kijevu, zašto popuštate autokratama duboko u pozadini u Beogradu i Podgorici? Koji su razlozi za to?

To je to za danas. Ugodan ostatak dana želimo

S poštovanjem,

Ljubomir Filipović, analitičar i kolumnista CdM-a

(Mišljenja i stavovi autora kolumni nisu nužno stavovi redakcije CdM-a)