Sveobuhvatna izložba skulptura Pabla Pikasa u muzeju slavnog umjetnika u Parizu, najveća retrospektivna izložba Hijeronimusa Boša u rodnom gradu holandskog majstora, te izložba Karavađovih radova u Londonskoj nacionalnoj galeriji razlozi su zbog kojih se 2016. naziva godinom likovnih blokbastera.
Velika izložba skulptura slavnog španskog umjetnika Pabla Pikasa, pod nazivom ”Pikasova skulptura”, koja svjedoči o izuzetnoj životnosti i pokretljivosti njegovog djela, obilježila je proteklu sezonu u Parizu. Postavka u Muzeju Pikaso obuhvatila je 240 eksponata, od kojih neki potiču iz najvećih svjetskih muzeja, kao što su Muzej moderne umjetnosti u Njujorku, Umjetnički institut u Čikagu, Galerija moderne umjetnosti u Londonu i Muzej kraljice Sofije u Madridu.
TAJNI VRT PABLA PIKASA
“Pikaso se poigrava reproduktivnim karakterom skulpture prekrajajući svoja djela i ponovo ih stvarajući, čineći od njih cjelinu, iako je svako za sebe jedinstveno”, kaže Sesil Godfroa, jedan od autora izložbe.
U nešto drugačijoj formi, ova postavka izložena je i u Palati lijepih umjetnosti u Briselu (BOZAR), gdje je posjetioci mogu pogledati do 5. marta 2017. Belgijska verzija sadrži skulpture sa etno motivima iz Pikasove lične kolekcije i jednu zbirku skulptura od keramike.
“Željeli smo da se usprotivimo ideji da je skulptura tajni vrt Pikasa”, istakla je Viržini Perdriso, jedan od autora izložbe i konzervator skulptura u muzeju.
Koncept izložbe oživljava atmosferu iz Pikasovog ateljea i svjedoči o umjetnikovoj zadivljujućoj sposobnosti da od svih vrsta materijala stvori umjetničko djelo: ženske figure od grane drveta ili glavu psa od papira, što je Pikasu bilo podjednako važno kao i rad u bronzi.
VIZIJE JEDNOG GENIJA
Povodom 500. godišnjice od smrti velikog holandskog slikara Hijeronimusa Boša (1450-1516), Nordbrabant muzej u Sertogenbosu rodnom gradu velikog slikara, organizovao je izložbu “Vizije jednog genija”. Riječ je o, do sada, najvećoj retrospektivi Boša 20 slika (panela i triptiha) i 19 crteža, kao i više djela Bošovih savremenika i učenika.
Veći dio izloženih slika i crteža je iz lokalne kolekcije, jer je on u rodnom gradu naslikao skoro sva svoja djela, ali organizator je uspio da pozajmi djela iz Lisabona, Beča, Bostona, Njujorka, Vašingtona, Kanzas Sitija, Pariza, Roterdama i Venecije (Brod ludaka, Smrt tvrdice, Sveti Jovan Krstitelj, Alegorija proždrljivosti, Povratak bludnoga sina, Kola sijena, Iskušenje Svetog Antona, Strašni sud…). Samo je madridski Prado, kako se i očekivalo, odbio da pozajmi Vrt uživanja. Pored glavne izložbe, više od 90 pratećih manifestacija organizovano je u čitavoj Holandiji – izložbe slika, predmeta, grafika i nakita, koncerti, predavanja…
ANTIHRIST SLIKARSTVA
Prema riječima Leticije Trevez, kustosa izložbe “Beyond Caravaggio” u Nacionalnoj galeriji u Londonu, ova i dalje aktuelna postavka istražuje dramatični uticaj italijanskog slikara na umjetnost 17. vijeka ali i današnjice. Karavađo ili kako ga zovu ”antihrist slikarstva” u istoriji umjetnosti načinio je revolucionarne zaokrete na mnogo različitih ravni.
Jedna od najvećih Karavađovih inovacija bila je, definitivno, igra svjetlošću na platnima.
“Po tome je najpoznatiji”, kaže Leticija Trevez.
”To je ono o čemu pričaju biografi. Nikome nije dozvoljavao da pozira na dnevnoj svjetlosti, pa je koristio svijetlo koje će padati odozgo. Naprosto, svjetlost je koristio da uhvati, zarobi formu, da stvori prostor i doda malo drame svakodnevnim scenama.”
Ovaj princip korišćenja svjetlosti bitno je uticao filmske autore i fotografe. Fotograf Dejvid Lašapel, recimo, govorio je o ”veoma snažnom utisku” nakon gledanja filma Karavađo iz 1986. režisera Dereka Džarmana. Podstaknut ovim, Lašapel se brzo bacio na dublje istraživanje i otkrio da je Karavađo slikao ”kurtizane i uličare, prostitutke i prevarante”, te pronašao inspiraciju za svoju seriju fotografija “Jesus is My Homeboy”, na kojima su bili ljudi sa ulice obučeni u moderne krpice.
A ne samo Džarman već i Pedro Kosta, Pjer Paolo Pazolini i Martin Skorseze smatraju Karavađa, pionirom moderne kinematografije.
