Miloš Vušković (Cetinje, 17. avgust 1900 – Cetinje, 5. septembar 1975) bard crnogorske savremene umjetnosti bio je stvaralac širokih interesovanja, slikar, skulptor, grafičar, karikaturista, likovni pedagog.
Bio je jedini crnogorski slikar koji je prošao sve karakteristične faze naše umjetnosti, od impresionizma do apstrakcije i najcjenjeniji karikaturista u bivšoj Jugoslaviji.
Rođen je na Cetinju 17. avgusta 1900. godine. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završava na Cetinju. Po izbijanju Prvog svjetskog rata interniran je u Austriji, u Beču. Po okončanju rata upisao se na Umjetničku školu u Beogradu.
Od 1921. do 1924. godine, studira slikarstvo u Beču, poslije čega se vraća u Beograd, odnosno Pančevo gdje od 1926. do 1933. godine radi u gimnaziji kao profesor crtanja. Nakon toga prelazi ponovo u Beograd gdje nastavlja sa pedagoškim radom (profesor crtanja u Prvoj muškoj gimnaziji) i djeluje kao karikaturista i satiričar.
Poslije Drugog svjetskog rata, zajedno sa Lubardom i Milunovićem dolazi 1946. godine na Cetinje gdje radi kao profesor u novoosnovanoj Umjetničkoj školi. Nakon preseljenja ove škole u Herceg Novi 1948. godine, postaje njen direktor, a od 1952. do penzionisanja 1965. godine radi kao direktor Umjetničke galerije Crne Gore (čiji je bio i osnivač) na Cetinju.
Miloš Vušković zaslužuje punu pažnju i kao nekadašnji direktor ovog muzeja jer je obogatio njegov fundus sa značajnim i neprocjenjivim likovnim djelima mnogih autora onog vremena sa prostora Jugoslavije. Među prvima je po svojim stvaralačkim dometima stekao pravo na najviša priznanja za svoje stvaralaštvo u Crnoj Gori. Neka je i dobio.
Književnik Rastko Petrović jednom je zapisao:
„… Vušković ima vedru smjelost. On je u osnovi smjeliji valjda i od Milunovića i od Lubarde, i teži još mnogo više bravuroznosti. Njegove će slike zbog toga biti manje uzbudljive i patetične od njinih, ali će raspjevanije donositi samu materiju i imati više zamaha u vezivanju jedne vrijednosti za drugu. Najviši akcenti na njegovim slikama su akcenti radosti”.
Najbolja ostvarenja Vušković je dao u posljednjih trideset godina života, u rodnom Cetinju, gdje je tu svoju radost spojio sa ljepotama zavičaja i Crne Gore.
Sve što mu je moglo uzbuditi radoznali duh, od širokih panoramskih pogleda do detalja iz site prirode, našlo je mjesta na njegovim slikama. Stvara ekspresionizam i poetičan, i lepršav, i čvrst u isto vrijeme. Radi slikarskim nožem, bez podslikavanja i traganja, odsječnim potezima i sa puno paste. Mjestimično su opijenost bojom i furioznost toliko nadvladali umjetnika da je stvorio niz čistih, asocijativnih predjela.
Pored pejzaža bavio se portretnim radom, posebno u periodu izmedu dva rata Portret učenice, Portret djevojke, Slikarka Z.P., Autoportret itd. zatim, slikanjem mrtvih priroda Kane. I nakon rata rado se vraćao karikaturi, doprinoseći i na taj osoben i duhovit način zbivanjima i razvoju poslijeratnog crnogorskog kulturnog i javnog života.
Neobično duhovit, jedan od osnivača satiričnog časopisa Ošišani jež u periodu između dva rata i plodan, ovaj stvaralac je ostavio mnoštvo slika, koje, na žalost, još nijesu sistematizovane i proučene i oko šest hiljada karikatura.
Miloš Vušković je izuzetan kao karikaturista, lakog i stilski originalnog crteža, čija je satira personalizovala probleme društva i doticala vlast što je domen njegovog političkog bića.
Miloš Vušković bio je jedan od najcjenjenijih karikaturista na prostorima bivše Jugoslavije. Posebno je značajna njegova uloga u formiranju crnogorske karikature XX vijeka, koju je postavio na tako visok nivo, da njene vrijednosti i danas nadahnjuju nove generacije.
Dobitnik je mnogih likovnih nagrada i najvećih državnih društvenih priznanja. Bio je član ULUS-a i ULUCG-a i redovni član Društva za nauku i umjetnost Crne Gore (CANU).
U likovnoj umjetnosti Miloš Vušković je po mnogo čemu interesantan za analizu. Razlog više za to je činjenica što je bio neopravdano zapostavljan i uvijek u sjenci Lubarde i Milunovića a crnogorskom slikarstvu je pružio širinu.
Uspješno se kretao od figurativnog slikarstva (neo-realizma, konstruktivizma i fovizma) preko ekspresije do apstrakcije.
Cjelokupno njegovo slikarstvo imalo je mnoge faze i svaka od faza zaslužuje posebnu pažnju.
Preživio je tri rata, jednu knjaževinu, dva kraljevstva i socijalističkoj Crnoj Gori pružio je ono najbolje i najljepše iz sebe.
Narodni muzej Crne Gore na Cetinju ima privilegiju da posjeduje njegov bogat legat koji obuhvata oko 300 slika, karikatura i skulptura.
Bogat umjetnički opus Miloša Vuškovića, svestranost njegovih likovnih interesovanja – slikarstvo, skulptura, karikatura i uticaj na likovni život Crne Gore druge polovine 20. vijeka, govore nam o umjetniku kojeg je karakterisao iskričav duh, nemiran temperament, boemska neobaveznost i stvaralačka zanesenost. U Vuškovićevom likovnom djelu nije bilo naglih promjena, lomova i mijena, sve je išlo postupnim logičkim putem zahvaljujući njegovom stavu da apriorno poštuje vlastite likovne zakone.
Miloš Vušković je preminuo 5. septembra 1975. godine na Cetinju gdje je i sahranjen.
