Iako su ga mnogi znali kao čovjeka vedrog duha i nekoga ko je uvijek bio spreman za šalu, na današnji dan prije 35 godina Branko Ćopić, jedan od najboljih regionalnih pisaca, izvršio je samoubistvo skokom s Brankovog mosta.
Branko Ćopić je rođen u malom mjestu Hašani kod Bosanske Krupe 1. januara 1915. godine. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a učiteljsku školu završio je Karlovcu.
Budući da je nakon podizanja ustanka u Bosanskoj krajini 1941. godine pristupio partizanskim jedinicama, ovaj period je kasnije imao veliki uticaj na tematiku njegova stvaralaštva.
Od 1951. pa sve do smrti profesionalno se bavio književnošću. Ćopić je jedan od najplodonosnijih i najčitanijih bh. pisaca, a neka od njegovih najpoznatijih dijela su: “Priče ispod zmajevih krila”, “Bašta sljezove boje”, “Pod Grmečom”, “Doživljaji mačka Toše”, “Ježeva kućica”, “Prolom”, “Doživljaji Nikoletine Bursaća”, “Orlovi rano lete”, “Magareće godine” i mnoga druga.
Njegova djela su prevođena na albanski, bugarski, češki, engleski, francuski, holandski, italijanski, kineski, mađarski, njemački, poljski, rumunski, ruski, slovački i turski jezik. Bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti i Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Dobitnik je mnogih priznanja poput Rakićeve nagrade, NIN-ove nagrade za roman “Ne tuguj, bronzana stražo”, Oktobarske nagrade Beograda, Njegoševe nagrade za “‘Baštu sljezove boje”, nagrade “Skender Kulenović” i mnogih drugih.
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Jezeva kucica! Citali su mi je pred spavanje kad sam dijete bio. Citao sam je svojoj djeci I toplo preporucujem svakome. Mozda nije bio najbolji pisac, iako svakako u samim vrhu, ali meni omiljen.
Vedra duša – vitez tužnog lika. Kako smo, kao djeca, voljeli Ćopića – umio je da nasmije čitaoca, da ga zabavi, a, opet, svaka njegova riječ nosila je veo sjete. I danas mi zacakle oči kad čitam ‘Zamjenu’, ‘Pismo mačka Toše’, zbirku ‘Mala moja iz Bosanske Krupe’… Veliki, divni Branko Ćopić…