Nele Karajlić: Politika je postala roba, ideje su umrle

“Politika je postala roba i sad neće neka javna ličnost da kaže mišljenje za ili protiv, a da se ne naplati. I ja mogu da kažem nešto, ali moram da naplatim. Ideje su umrle. One su ostale krajem devedesetih, predsjednici velikih država su biznismeni i nikom nije važno da se bavi ideologijom nego biznisom”, smatra muzičar i pisac Nele Karajlić.

On smatra da politika nije krajnji cilj već je ambijent u kome se razvija društvo.

“Ja se nadam da se ljudi sve manje svađaju zbog politike. Parlament je smišljen da se te strane kanališu da se mi ne bismo tukli po ulicama”.

Nele Karajlić navodi da je i Top lista nadrealista vezana za politiku i dodaje da bi bez poliitke bilo “kao poslastičar bez kolača”.

“Drugo je kad se bavite politikom u kontekstu vaše pjesme ili serije, nezahvalno je kad umjetnike pitate za dnevnopolitičko mišljenje, mi se time ne bavimo. Ja mogu da dam sud o nekoj opštoj situaciji, ali to nije sud kompetentnog čovjeka”.

Nele je komentarisao i istorijsko pomirenje Sjeverne i Južne Koreje, rekavši da nije tu mnogo stvar do dva predsjednika, već da se mnogo više pitaju velike sile.

“Svirao sam u Južnoj Koreji, znam taj mentalitet i strah od sukoba, svijest šta im se dogodilo. Oni su slični nama, njihov strah je rezultat sukoba svjetskih sila. Nadam se da će nas da ostave na neko vrijeme da se pomirimo sa svima. To što će se oni danas rukovati ne znači da sljedeće godine neće zveckati oružjem. Ne vjerujem da ima čovjeka koji bi dao komandu da se ta bomba lanisra ili da počne svjetski rat”.

On je rekao da je sviranje u Koreji na njega ostavilo snažan utisak.

“Njihov model života je zapadni, zanimljivo je kako snažnu strast oni kriju u sebi, sjajna dvorana, prepuna ljudi koji su ozbiljni, onda erupcija emocija, kad krene svirka oni svi skoče. Problem je što skrivena strast može da se upotrijebi u kontra smjeru”.

Nova knjiga Neleta Karajlića “Solunska 28” izaći će 17. maja. Knjiga je vezana za Beograd i Dorćol jer je želio, kaže, da vidi kako će publika reagovati na nešto što nije autobiografija.

“Tu se krije istinitia priča. Moj pradjeda je došao i podigao kuću, ona poslije svega ima istu adresu. Porodica se razvijala u više pravaca, priča koju pišem je biografska na samom početku. Prvi dio se završava 1918, pratimo razvoj jedne izbjegličke porodice, muž je bježao iz Prahova, njegova supruga je bježala iz Austrije. Našli su se u Beogradu, kao ja kroz neku silu prilika. Riješili su da naprave svoj život u Beogradu”.

“Moje iskustvo je da čovjek stalno pada i stalno se diže”, navodi Karajlić i dodaje da je pitanje koliko ima želje za životom i sa koliko snage ulazite u novi krug.

“Cijela dramaturgija knjige je vezana za uspone i padove, za strast koju Srbi imaju za novcem i za ljubavlju”.

U knjizi se fikcija miješa sa istorijom, pojavljuju se i istorijske ličnosti kojima je pisac dao nadimke.