Danas je u holu Muzeja i galerija Podgorice održano uručenje godišnje nagrade „Kapetan Miloš Vukasović“ za 2019. godinu koju dodjeljuje Crnogorsko-argentinska fondacija.
Crnogorsko-argentinska fondacija osnovana je 11. novembra 2014. godine u Podgorici. Fondaciju su osnovali: Milorad Krivokapić, istraživač crnogorskih migracija u Latinskoj Americi, Ivan Saveljić, potpredsjednik privredne komore i bivši ambasador Srbije i Crne Gore u Republici Argentini, Nenad Stevović šef za identitetska pitanja u Upravi za dijasporu i istraživač crnogorske dijaspore, Suzana Kapetanović samostalna savjetnica u Upravi za zaštitu kulturnih dobara i Dragana Otašević, istraživač crnogorskih migracija u Latinskoj Americi. Sjedište Fondacije je u Kotoru, gradu iz kojega su svi Crnogorci kretali u tada, za njih „obećanu zemlju“ – Ameriku. Naziv Fondacije, crnogorsko-argentinska, proističe iz činjenice da u Argentini postoji najveća dijaspora kada je u pitanju Latinska Amerika.
Fondacija je pokrenula dodjelu godišnje nagrade „Kapetan Miloš Vukasović“ istaknutim iseljenicima iz Latinske Amerike, građanima Crne Gore ili drugih zemalja za doprinos jačanju veza Crne Gore s iseljeništvom u Latinskoj Americi. Nagrada je dobila ime po Milošu Vukasoviću. Miloš Vukasović, u Argentini Miguel Vucassovich rođen je 1842. godine u Dražinom Vrtu – Boka Kotorska. Pomorac, brodovlasnik i konstruktor brodova koji je emigrirao u Argentinu. Poput svojih predaka i Vukasović je počeo karijeru pomorca na bokeljskim jedrenjacima, gdje je vrlo rano, sa nepunih dvadeset godina postao kapetan. Godine 1865, odlazi u Argentinu. Bio je vlasnik velike pomorske kompanije. Nikada nije zaboravljao Crnu Goru. Plakete sa likom Miloša Vukasovića, koje Fondacija dodjeljuje, donirala je porodica Nikolasa Vukasovića iz Buenos Airesa, potomci slavnog kapetana.
Dobitnik Godišnje nagrade „Kapetan Miloš Vukasović“ za 2019. godinu koju dodjeljuje Crnogorsko-argentinska fondacija je dr Srđa Martinović.
Srđa Martinović rođen je na Cetinju 1988. godine i živi na Cetinju . Završio je osnovnu školu i Gimnaziju na Cetinju. Školovao se na Fakultetu političkih nauka (9,26 prosječna ocjena) i Pravnom fakultetu (9,78 prosječna ocjena). Magistrirao je 2013. godine na temi “Međunarodni okvir Skadarskog pitanja”, a doktorirao je 2017. godine na temi crnogorske vojske. Predsjednik je državne Komisije za podizanje spomen obilježja. Autor je četiri naučne monografije i desetine naučnih članaka.
Srđa Martinović, autor je više izuzetnih monografija iz oblasti nacionalne istorije Crne Gore, koje su objavljene 2016, 2017, 2018. i 2019. godine, profesor je na Univerzitetu Crne Gore, dobitnika državne nagrade “Miroslavljevo jevanđelje” i “13. novembra”, bavi se istraživanjem dijaspore i vojne istorije. Osnivač je i rukovodilac prvog Instituta za vojnu istoriju Crne Gore. Dvije monografije se prevode na engleskom i njemačkom jeziku u izadnju renomiranih izdavača.
Pored monografije o Crnogorskoj vojsci 1854-1916. godine koja je zavrijeđela ogromnu popularnost, autor je i monografija: »Generali Knjaževine i Kraljevine Crne Gore« 2016, »Crnogorski generali u Vojsci Kraljevine SHS/Jugoslavije« 2017. i »Crnogorski vojni sanitet« 2019. godine. Za štampu je pripremio i studiju o vojnoj eliti iz Crne Gore tj. crnogorskim generalima u JNA, knjigu o crnogorskim oficirima i monografiju Crna Gora u Evropskom ratu 1914-1916. godine – Lovćenski odred crnogorske vojske.
Kao istraživač dijaspore bio je domaćim brojnim uglednicima iz crnogorske dijaspore, kojima je predstavljao Cetinje i njegovu istoriju. Dao je velik doprinos obnavljajući pokidane veze Crne Gore sa svojom dijasporom od Južne i Sjeverne Amerike, preko Evrope i Balkana sve do istočnih država. Organizovao je prihvat i predavanja iz istorije Crne Gore za sve posjetioce iz Južne Amerike, koji su tražili svoje rođake. Organizovao je dolazak djece iz crnogorske dijaspore iz Vojvodine kao pobjednike recitovanja na crnogorskom jeziku, za koje je držao predavanja iz oblasti istorije grada i države.
Bavi se proučavanjem i povezivanjem crnogorske dijaspore, boravio je u Južnoj Americi 2018. godine u cilju predstavljanja crnogorske istorije i povezivanja izgubljenih porodičnih odnosa i veza. Povezao je više od 100 iseljeničkih porodica sa svojim rođacima na Cetinju, među kojima Tatare, Popoviće, Miljenoviće, Martinoviće, Plamence, Peroviće, Đuroviće i mnoge druge o čemu postoje intervjui itd.
Za rad sa dijasporom, argentinska zajednica izabrala ga je posebnom poveljom za njenog počasnog člana u septembru 2019. godine, što zajedno sa nekadašnjim ministrom vansjkim poslova Milanom Roćenom predstavlja jedini slučaj nekog iz Crne Gore. Nagrađen je i za doprinos saradnji sa crnogorskom dijasporom u Lovćencu; Za počasnog člana argentinske zajednice izabran je u septembru 2018. godine nakon održanog predavanja u Buneos Airesu u prestižnoj akademskoj instituciji CARI u kojoj je sa balkanskih prostora govorilo samo jedno lice.
Martinović je zavrijedio ovo veoma značajno priznanje, koje nosi ime po najpoznatijem crnogorskom iseljeniku, jer je u posljednih više godina posvećeno i istrajno radio na povezivanju crnogorskog iseljeništva sa svojom maticom.
Dr Srđi Marinoviću, nagradu je uručio Milorad Krivokapića, predsjednik Fondacije. Prisutnima se obratio i doc.dr Vladimir Vojinović. Uručene su i zahvalnice: Udrženju Vuci gorski, Tanji Ognjenović, Željku Krivokapiću i Budimirki Ognjenović Đukanović. Predsjednica Saveza Jermena u Crnoj Gori, Ana Stivelband uručila je zahvalnicu Miloradu Krivokapiću.
