Mangan je najtraženiji proizvod u gradiću Čijatura na zapadu Gruzije. Zbog ovog minerala dobar dio stanovništva radi u lokalnim rudnicima do kojih nije lako doći jer je grad izgrađen u dubokom klancu.
Da bi došli na posao, rudari su se na početku 20. vijeka pentrali po neoznačenim stazama, ih je zamaralo i umanjivalo im produktivnost. Upravo zato su gradske vlasti 1954. godine pustile u promet sistem žičara koje su radnike direktno vodile do rudnika.
Da biste danas došli autobusom do rudnika, potrebno je da se vozite oko pola sata. Žičarom ste tamo za svega nekoliko minuta. To je glavni razlog što je žičara još uvjek traženo prevozno sredstvo, iako ne izgleda najsigurnije.
Zbog dotrajalog izgleda kabina na čeličnim užadima imaju nadimak “metalni kovčezi”, iako u upravi tvrde da je vožnja potpuno bezbjedna.
Pored svega, ne naplaćuje se karta, pa stanovništvo radije bira taj tip prevoza od autobusa čiji vozni red i nije najredovniji.
Lokalne vlasti ovoga su leta zatvorili glavnu liniju žičare zbog obnove, ali nekolicina njih još funkcioniše.
