Film o hrvatskoj humanitarki koja je spasila srpsku djecu razbjesnio desničare

Hrvatski desničarski portali i “građanske inicijative” složno kritikuju film “Dnevnik Diane Budisavljević” u nastojanju da dokažu kako nikakvog spasavanja srpske djece nije bilo, jer, po njima, ta država nije bila zločinačka, a ustaše su “pomagale ostavljenim mališanima”.

<<<Trijumf filma o hrvatskoj humanitarki koja je spasila hiljade srpske djece<<<

“Treba biti beskrajno naivan, poprilično glup pa povjerovati u ovu najnoviju storiju o Diani Budisavljević koja je `iz kandži krvožednih ustaša`, odnosno iz njihovih `logora smrti` spasila desetak hiljada srpske djece”, prenose desničarski mediji.

Sinhronizovani napad na film može se sažeti u ciničnu tvrdnju, koju je prenio portal “Narod”, da je poređenje akcije Diane Budisavljević sa Oskarom Šindlerom, koji je spasao Jevreje iz nacističih logora – “neumjesno”.

Oni pišu da, navodno, ljudi (odnosno djeca) kojima je pomagala Diana Budisavljević, izvlačeći ih iz ustaških logora u kojima su umirali od tifusa i gladi, “nisu bili direktno životno ugroženi, odnosno život im nije bio ugrožen u smislu da ga nekim direktnim postupkom želi oduzeti neki državni sistem ili čovjek”.

U nastojanju da dezavuišu film koji je pobijedio na Pulskom festivalu i koji prvi put od osamostaljenja Hrvatske govori o posljedicama ustaškog genocida nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj (NDH), razni komentatori tih medija ironično nazivaju humanitarku Dianu Budisavljević “osobom sa natprirodnim moćima”.

Kao i Građanska inicijativa “Ivo Pilar”, koja negira autentičnost akcije spasavanja srpske djece iz logora u NDH, desničari nastoje da zasluge za pomoć djeci pripišu ustaškim vlastima, tvrdeći da bez njih ništa ne bi bilo moguće.

Za niz desničarskih portala u Hrvatskoj “priča o Diani Budisavljević” je dokaz “kako se ideologijom, iskrivljavanjem činjenica i nametanjem lažnog kolektivnog sjećanja falsifikuje istorija”.

Istovremeno, desničari pokušavaju da negiraju ili dovedu u pitanje patnju na hiljade srpskih mališana i akciju spasavanja, navodeći da je Diana Budisavljević pisala dnevnik na nemačkom, a da je hrvatskoj javnosti dostupan samo prevod.

Citiraju se i stavovi Građanske nicijative “Ivo Pilar” (naziv dat po “pravašu” i hrvatskom nacionalisti iz tridesetih godina prošlog vijeka) da se o Diani Budisavević nije govorilo do prije desetak godina, te da je cijela priča sumnjiva i izmišljena.

Za desničare je posebno neprihvatljivo to što je film napravljen u koprodukciji Hrvatske, Srbije i Slovenije.

S druge strane, poznati hrvatski književnik Miljenko Jergović, koji veoma pohvalno piše o ovom filmu, napominje da je Budisavljević u dnevniku zabilježila da je nadbiskup Stepinac odbio da pomogne u prvi mah i da joj je savjetovao da potraži pomoć “kod svojih”.

Jergović navodi da ovaj film, o kome se danima priča i piše u Hrvatskoj, tematizuje “iza sedam brava zaključanu tabu temu hrvatske kulture: genocid nad Srbima u NDH”.