Naučnici iz Japanske agencije za svemirska istraživanja naveli su da jačina vjetrova na Veneri zavisi od geografske širine.
Najjači vjetrovi, oko 90 metara u sekundi, detektovani su iznad ekvatora na visini od 45 do 60 kilometara. Ta brzina je oko 10 puta veća od brzine okretanja Venere oko svoje ose.
Vjetar nosi sloj oblaka debeo oko 20 kilometara, a odsjaj sunčeve svjetlosti je razlog što se Venera može vidjeti sa Zemlje rano ujutru ili kasno uveče.
Postojanje jakih vjetrova u atmosferi Venere je i prije bilo poznato ali se vjerovalo da im je snaga svuda ista. Japanski naučnici su dokazali suprotno što se više kreće ka polovima, vjetrovi su sve slabiji.
To bi trebalo da mnogo pomogne u otkrivanju misterija vjetra na Veneri.
Naučnici su podatke dobili od sonde “Akacuki” koja se u orbiti Venere nalazi od 2015, prenosi TASS. “Akacuki” je poletio ka Veneri prije sedam godina i u decembru 2010. imao je prvi pokušaj ulaska u orbitu Venere ali nije bio uspješan.
Operateri su spasli sondu i usmjerili je na orbitu oko Sunca čekajući novi pogodni trenutak za približavanje Veneri, što se desilo 9. decembra 2015.
Prema planu, sonda bi trebalo da orbitira dvije godine, na udaljenosti ne manjoj od 550 i ne većoj od 300.000 kilometara od Venere. Pun krug “Akacuki” pravi za 13 dana i 14 sati.
Ta sonda je prvi japanski aparat za proučavanje Venere, prije svega njene ekstremno guste atmosfere sačinjene od ugljen-dioksida.
Pretpostavlja se da će se pomoću “Akacukija” doći do saznanja o načinu formiranja velikih oblaka od sumporne kiseline i oluja na planeti.
U tu svrhu sonda ima šest aparata za snimanje, sa pet kamera koje rade duž cijelog spektra, od infracrvene do ultraljubičaste. Projekat košta više od 200 miliona dolara.