Prelomno otkriće u CERN-u: Naučnici otkrili kako se raspada Higsov bozon

Šest godina nakon što je Higsov bozon otkriven konačno je uočeno na koji se način raspada na fundamentalne čestice koje su poznate kao botom kvarkovi.

Ovo otkriće su u CERN-u predstavile kolaboracije ATLAS i CMS, dvije najveće međunarodne istraživačke grupe koje koriste CERN-ov akcelerator Veliki sudarač hadrona (LHC).

Oba tima su predala i svoje rezultate za objavljivanje, a otkriće je u skladu sa hipotezom da sve-prožimajuće kvantno polje Higsovog bozona daje masu i pomenutom botom kvarku.

Zapravo, prema Standardnom modelu fizike elementarnih čestica, čak 60 odsto vremena Higsov bozon se raspada upravo na par botom kvarkova. Ovi kvarkovi su drugi po masi među šest vrsta, odnosno aroma kvarkova koje, mada imaju duhovita imena (up, daun, šarm, strejndž, top, botom), grade svu poznatu materiju.

Provjera pretpostavke da se Higs raspada na dva botom kvarka je od ključnog značaja za modernu fiziku, jer rezultati mogu ili da sasvim uzdrmaju sadašnje teorije i ukažu na novu fiziku ili da potvrde Standardni model, koji je zasnovan na ideji da Higsovo polje “daje” masu kvarkovima i drugim elementarnim česticama.

Međutim, očavanje ovog standardnog kanala na koji se Higsov bozon raspada uopšte nije lako, kao što se pokazalo tokom šest godina istraživanja nakon otkrića Higsa. Razlog za takve poteškoće je tehnički – Higsovi bozoni koji će se raspasti na botom kvarkove nastaju pri snažnim sudarima ubrzanih snopova protona u akceleratoru, ali pri ovim sudarima dešava se i mnogo drugih događaja i ima mnogo drugih načina na koji mogu nastati botom kvarkovi.

Zbog toga je teško, usljed takvog pozadinskog “šuma”, izolovati signal ovog raspada Higsovog bozona, mada se, nasuprot tome, pokazalo da je sasvim lako detektovati mnogo ređe kanale, kao što je raspad Higsa na dva fotona.

Kako bi se izdvojio signal, kolaboracije ATLAS i CMS su ukrštale podatke iz prve i druge faze rada akceleratora LHC, što je uključivalo sudare pri energijama od 7, 8 i 13 teraelektron-volti (TeV). Nakon toga je primijenjena izuzetno složena statistička analiza, da bi na kraju oba tima izmjerila brzinu raspada Higsa sa velikim statističkim nivoom poverenja (većim od “5 sigma”). Dobijeni rezultati su u saglasju sa predviđanjem Standardnog modela.

Sa novim podacima, kolaboracije će moći da poboljšaju preciznost ovih i drugih mjerenja i da krenu i u potragu za raspadom Higsa na čestice koje se nazivaju mioni.