Da li je muzika devedesetih bila Miloševićev projekat?

Husa Beat Street, Ivan Gavrilović, Srđan Čolić iz grupe Moby Dick, Anabela Atijas i Čeda Čvorak, devedeseth godina važili su za istinske muzičke zvijezde. Zarazni dens tada je dominirao muzičkom scenom u “skraćenoj” Jugoslaviji, a pomenuti izvođači su uprkos lošoj ekonomskoj situaciji u zemlji i ratom u susjedstvu, uspjeli da postignu zavidne uspjehe.

Narod je volio njihove pjesme, a generacije koje su tada stasavale, danas kažu da se rado sjete tog doba uprkos sankcijama, inflaciji, ratovima.

“Napravio sam pjesme koje će ostati za vjek i vjekova”, kaže Ivan poznat po hitu “200 na sat”.

Čeda Čvorak tvorac i vođa grupe Luna, kaže da je uspio da “preživi” i da opstane na sceni i kada je dens potpuno nestao.

“Da nije ljubavi, publike i interneta, danas bih se vjerovatno bavio samo pecanjem. Još imam taj entuzijazam pa nek traje dok traje. Volim muziku, a i ona mene”, kaže Čeda.

S druge strane, sa scene je nestao Srđan Čolić, frontmen grupe Moby Dick u kojoj su pjevale Ana Stanić, a potom i Aleksandra Perović. Srđan danas radi za Dizni kao producent sinhronizacija crtanih filmova.

On kaže da je njegov početak bavljenja densom početkom devedesetih bio samo eksperiment, te da nije imao namjeru da se time bavi.

“Meni je to bio izazov. Nisam imao viziju da će to biti album niti Moby Dick. Kada su te pjesme izašle i počele da se vrte, počeli su da me zovu na nastupe, a ja nisam imao iskustva sa pjevanjem pred publikom. Pjevačica u bendu je tada bila samo prateći vokal, a onda smo počeli da zarađujemo od nastupa. Imao sam više novca od pjevanja nego kao producent, ton majstor i aranžer”, kaže Srđan.

Anabela nekad Đogani, danas Atijas, dugo je bila pjevačica grupe Funky G koju je pored nje činio Gagi, njen tadašnji dečko. Kaže da je sve krenulo kao šala, da je ona samo snimila spot i vratila se u Švedsku gdje je tada živjela ne sluteći da je popularna u Jugoslaviji. Nije vjerovala Gagiju kada joj je saopštio da je “Samo u snu”, njihov prvi singl, mega hit dok nije vidjela reportažu CNN-a. Anabela je na američkoj TV vidjela kako novinari prave priču o beogradskoj mladeži koja uprkos kolapsu u državi, izlazi i provodi se, a iz svake diskoteke čuje se “Samo u snu”. Tada je riješila da se vrati u Beograd.

Pojedini intelektualci i društveni kritičari, smatrali su da je dens “Miloševićev projekat”, te da je ta muzika smišljena za “zaglupljivanje naroda”. Zvijezde devedesetih negiraju da su dens i politika bili povezani.

“Sve je bilo crno. Duboko sam uvjerena da je muzika toj djeci tada dala neku nadu i podstrek”, kaže Anabela.

“Ta muzika je bila antistres za ljude koju su preživljavali golgote. To je samo bila muzika. Mi smo ljudima odvlačili pažnju od ružnih ljudi”, tvrdi Srđan.

“Imali smo empatiju prema mladim ljudima. Pravili smo sastanke da ne izbacujemo toliko kiča kao što ga danas ima”, kaže Ivan u kojeg je, navodno, bila zaljubljena Milica Milošević, ćerka predsjednika SRJ Slobodana Miloševića.

“Bio sam sladak, djevojke su me voljele”, rekao je Ivan, izbjegavajući da prokomentariše Milicu.

“Imali smo taj momenat bunta zato što su se oko nas dešavale ružne stvari, a bili smo mladi. Pisali smo pjesme o ljubavi. Politika nije imala veze sa nama, ali bili smo interesantni političarima”, kaže Husa, vlasnih hita “Opsesija”.

Muzika devedesetih se sluša i dan danas. Širom Srbije i Crne Gore često se organizuju muzičke večeri na kojima se puštaju hitovi iz tog doba. Interesantno je napomenuti da dens i dalje živi zahvaljujući novim generacijama koje devedesetih nisu ni bile rođene.