Grupa U škripcu objavila pjesmu na Delčin rođendan

Legendarna grupa “U škripcu” objavila je juče alternativnu verziju pjesme “Kao u boji” na 60. rođendan pjevača Milana Delčića Delče (1960-2011), u godini u kojoj se navršavaju četiri decenije od njihovog osnivanja, prenosi B92.

Pjesmu sa prvog albuma Škripca “Godine ljubavi” (1982), gitarista Aleksandar Vasiljević Vasa je, uz pomoć producenta te ploče Saše Habića, zvučno približio današnjim produkcijskim standardima, kao rezultat dobivši singl “Kao u boji (Alternative Version 2020)”.

“Ovo nije remiks, ovo je slagalica. Sjećam se da je bilo rano prije podne i da mi se javilo kako je moguće sasvim rašiti i ponovo zašiti tu pjesmu, a da ona ostane ista kakva je bila. Sama struktura te pjesme trpi svakakva prekrajanja, pa sam sjeo za kompjuter i prekrojio je, ali tako da ostane ista”, kaže Vasiljević.

Klavijaturista Zoran Vulović Vule se prisjeća da je “Kao u boji” napisao isti dan kad i “Siđi do rijeke” – možda najpoznatiju pjesmu benda i naglašava da ga je i sada “iznenadila svježina ‘Kauboja’ i činjenica da se ništa nije promijenilo, da je i dalje svaka riječ aktuelna, i da se i poslije 40 godina energija Škripca nije izgubila”.

Mogućnost raznih tumačenja višeslojnih stihova pjesme sada sjajno vizuelno naglašava spot Teodore Vulović i Teodore Petrović, dok je za omot digitalnog singla “Kao u boji (Alternative Version 2020)” upotrijebljena jedna od neiskorišćenih varijanti za rješanje omota “Godina ljubavi”, koje su bili uradili Momčilo Rajin, Slobodan Šajin i Stevan Vukelić.

Trojica prijatelja iz istog kraja u Beogradu, Delča, Vasa i Vule okupili su se oko želje da rade pozorišne predstave, a uz to su 1979. godine odlučili da naprave rok sastav, kome su pokušali dati upečatljivo ime poput Prolog za veliki haos ili Furije furiozno furaju. Početkom 1980. godine pridružuju im se (bubnjar) Miloš Obrenović i (basista) Aleksandar Lukić Luka, a bend u skladu sa svojom trenutnom situacijom uzima ime – U škripcu.

“Nekako je normalno da smo se Delča, Vasa i ja našli oko pozorišne predstave, a da smo cio život ostali u muzici”, kaže Vulović, dok se Vasiljević prisjeća sudbonosnog susreta sa Delčom:

“Išli smo u istu gimnaziju, ali se nikad nismo družili. Jednom smo se sasvim slučajno sreli na ulici, i to baš pored te škole u kojoj se nikad nismo družili. Ja sam sa sobom vukao gitaru, on usnu harmoniku, zezali se jedno šesnaest taktova na neobavezne teme. Onda mi je rekao da njegov komšija Vule svira klavijature i da bismo ladno mogli da sviramo nešto zajedno. Kad mi neko pomene Delču, sjetim se tog proizvoljnog drndanja nasred Lješke ulice na Banovom brdu i pominjanja tog nekog trećeg lika koji živi dvije autobuske stanice dalje”.

Nakon prvog diskografskog pojavljivanja na kompilaciji “Artistička radna akcija” (1981), i novotalasnog debija “Godine ljubavi”, U škripcu doživljavaju veliki proboj na jugoslovensku scenu sofisticiranim art-rok albumom “O je!”. Slijedi hit mini-album “Nove godine”(1983), da bi nakon elektro pop albuma “Budimo zajedno” (1984) U škripcu privremeno prestali sa radom. Vulović okuplja bend sa novom postavom za album “U škripcu” (1987). U osnovi stara postava Škripca – Delča, Vasa, Vule i Luka (sada kao gitarista), sa pridodatim basistom Dejanom Škopeljom Škopijem i bubnjarem Ratkom Ljubičićem – vraća se uspješnim pop rok albumom “Izgleda da mi smo sami” (1990), no bend trajno prestaje sa radom 1992. godine u vrijeme ratova i sankcija.

Na značaj U škripcu podsjetio je Delča živim albumom “Delča a i U škripcu – Jubilarnih 20 i nešto godina” (2008), na kome je zabilježen koncert nekadašnjih članova benda 2007. godine u Domu omladine Beograda, a potom i prva kompilacija najvećih hitova “Greatest Hits Collection” , na kojoj 20 pjesama – među kojima “Beograd spava”, “Koliko imaš godina”, “Budimo zajedno” ili “Izgleda da mi smo sami” – govore o značaju raznovrsne diskografske karijere Beograđana.

U škripcu su bili i ostali prepoznatljivi posebno zahvaljujući Delči, koji je posjedovao jedan od najupečatljivijih i najosobenijih glasova jugoslovenske i srpske rokenrol scene. Kako Vule ističe: “Bez tog glasa to ne bi bilo to. Delča je bio jedan od posljednjih renesansnih umjetnika. Bavio se svim vrstama umjetnosti. Talentovan i nemiran”.

Delča je bio multimedijalni umjetnik – pozorišni i televizijski dramaturg, tv voditelj i urednik, glumac i solo muzičar. Posljednja Delčina pjesma “Dobro je” objavljena je 2012. na njegov rođendan 19. novembra, a na isti dan naredne godine otkrivena je spomen ploča na kući u kojoj je živio i stvarao, u ulici Mile Jevtović 20a u beogradskoj opštini Čukarica. Ovog 19. novembra stižu “Kao u boji”.

Delča je jednom ovako opisao vrijeme provedeno U škripcu: “Gledam na to kao na lijep periodu u mom i životu ljudi koji su učestvovali u grupi U škripcu. Lijep period i sigurno – jako plodonosan”.