U martu 1994, glumac i scenarista po imenu Kevin Vilijamson bio je zaokupljen informativnim programom o lutalici koji je terorisao grad Gejnsvil na Floridi ubivši petoro studenata tokom tri dana u avgustu 1990.
Pod utiskom priloga, smislio je scenario za ono što je postalo “Vrisak” (“Scream”) – horor film iz 1996. koji je, iako zamišljen kao treš i rađen sa malim budžetom, postao kultni i udahnuo novi život čitavom žanru.
Iako “Vrisak” pruža mnogo ubistava, napetosti i krvavih scena, priča o maskiranom ubici samo pomalo liči na priču Denija Rolinga, “Silovatelja iz Gejnsvila”. Evo šta se zaista dogodilo…
Zlostavljano dijete
Kao što se kasnije prisjećao u svojoj knjizi “Stvaranje serijskog ubice: Prava priča o ubistvima u Gejnsvilu”, Roling je imao užasno djetinjstvo.
Rođen je 1954. u Šrivportu u Luizijani. Majka mu je imala samo 19 godina i zvala se Klaudija, a otac mu je bio policajac, odlikovani veteran korejskog rata i zvao se Džejms.
Danas se spekuliše da je Džejms možda patio od neke kombinacije posttraumatskog poremećaja i inherentne mentalne bolesti. Temperamentan i nasilan, Džejms se svađao sa Klaudijom i verbalno zlostavljao Denija i njegovog mlađeg brata Kevina, pribjegavajući fizičkim kažnjavanjima dječaka kako su odrastali.
Rolling se okrenuo umjetnosti i u muzici tražio utjehu – kada mu je bilo 15 godina za Božić je dobio gitaru i toga se kasnije sjećao kao jedne od najsrećnijih uspomena iz adolescencije. Od košmarne stvarnosti pokušao je da pobjegne tako što je digao ruku na sebe, ali pokušaj samoubistva nije uspio.
Pljačke i robije
Izbačen iz vazduhoplovstva 1972. nakon što je uhapšen zbog posjedovanja droge, Roling je otišao da živi kod svog djede i neko vrijeme je našao stabilnost u crkvi. Oženio se ženom po imenu O’Mater Halko, sa kojom je dobio ćerku, ali su se poslije nekog vremena rastali jer je Deni postao nasilan. Na površinu su izbile sve frustracije iz djetinjstva i on je, kao što je to čest slučaj kod porodičnog nasilja, počeo da se ponaša isto kao njegov otac nekada.
Već gajivši sklonost ka voajerizma i mučen uznemirujućim halucinacijama, Rolingovo stanje se nakon razvoda samo pogoršalo. Silovao je ženu koja je ličila na njegovu bivšu suprugu i krenuo u nekoliko oružanih pljački na jugu, što je dovelo do hapšenja u Džeksonu u Džordžiji 1979. godine.
Osamdesete nisu ništa promijenile za Rolinga, koji je bio u zatvorima i izlazio iz njih u Alabami i Misisipiju. Vrijeme između boravaka u zatvoru provodio je putujući zemljom, kradući i povremeno uznemiravajući žene koje bi mu se našle na putu.
U Šrivportu u novembru 1989. Rolling je otpušten sa posla u restoranu. Iste noći je provalio u kuću i ubio 24-godišnju Džuli Grisom, njenog osmogodišnjeg nećaka Šona i 55-godišnjeg oca Toma. Kao odjek njegovih kasnijih ubistava, Džuli je pronađena sa tragovima ugriza, sa nogama raširenim na krevetu.
Sljedećeg maja, Rolling je ušao u posljednju svađu sa svojim ocem. Ovaj put je izvukao pištolj i pucao Džejmsu u stomak i glavu. Otac je preživio, ali je zauvijek ostao slijep i gluv na jedno oko i uvo.
Nakon ovoga, Roling je pobjegao u Kanzas i Floridu, i na kraju stigao u Gejnsvil.
Brutalno ubistvo studenata
Godine 1990. Roling je podigao kamp u šumovitom području iza Univerziteta Florida. U svoj krvavi pir krenuo je kada su studenti započeli jesenji semestar.
Roling je 24. avgusta ušao u sobu studentkinja prve godine Kristine Pauel i Sonje Larson i brutalno izbo nožem i silovao obje studentkinje. Sljedećeg dana učinio je isto studentkinji Kristi Hojt, ostavljajući za sobom njenu odsječenu glavu na polici tako da gleda svoje tijelo oslonjeno na krevet.
Dana 27. avgusta, ubica se ponovo pojavio u domu dvojice 23-godišnjih studenata Manuela Toboade i Trejsi Paulesa. Bivši srednjoškolski fudbaler, Toboada je uspio da pruži otpor prije nego što su obojica bili nadvladani. Ovog puta nijedno tijelo nije osakaćeno.
Roling je optužen za ubistva skoro dvije godine kasnije
Dok je Roling užasom paralisao grad, okupljena je lokalna radna grupa da smiri izbezumljenu zajednicu i pronađe odgovore. Vlasti su se ubrzo usredsredile na glavnog osumnjičenog – studenta koji je nakratko živio u istom kompleksu kao dvije žrtve i u jednom trenutku bio uhapšen jer je udario svoju baku. Ubrzo je otkriveno da se ovaj student borio sa akutnom maničnom depresijom, ali da nema dokaza koji bi ga povezali sa ubistvima. Istraga je tapkala u mjestu.
U međuvremenu, ubica kojeg su tražili već je bio u zatvoru. Rolling je u septembru opljačkao prodavnicu u Okali na Floridi i uhapšen je nakon što je slupao automobil za bjekstvo. Tek početkom sljedeće godine, kada su vlasti iskoristile Rolingov zub da ga povežu sa DNK dokazima na mjestu zločina u Gejnsvilu, on je postao glavni osumnjičeni.
Već suočen sa višestrukim doživotnim zatvorom za svoje razne oružane pljačke, Roling je zvanično optužen za ubistva petoro studenata iz Gejnsvila u junu 1992.
Tvrdio je da je ubistva počinila njegova alternativna ličnost
Otprilike u to vrijeme, Roling je počeo da se dopisuje sa novinarkom Sondrom London, koja će postati njegova vjerenica i pomoći mu da napiše knjigu “Stvaranje serijskog ubice”. Izjašnjavao se da nije kriv.
U februaru 1994, neposredno prije početka suđenja, Roling je naglo promijenio iskaz priznavši krivicu. Da bi mu odredili kaznu, porotnici su saslušali svjedočenje njegove majke, koja je pričala o zlostavljanju koje je optuženi pretrpio od strane svog oca, i psihijatra, koji je opisao alternativnu Rolingovu ličnost po imenu “Blizanac” koja ga je natjerala da počini tako sadistička djela. Dva druga psihijatra su takođe svjedočila da se radi o teškom poremećaju ličnosti, ali su izjavili da vjeruju da je Roling razumio veličinu svojih zločina.
Porota je krajem marta jednoglasno proglasila Rolinga krivim za prvostepeno ubistvo po svih pet tačaka, a mjesec dana kasnije osuđen je na smrt, piše portal Biography.com.
Njegovi apeli za preinačavanje kazne su iscrpljeni i Roling je pogubljen u državnom zatvoru Floride 25. oktobra 2006. Njegov posljednji obrok bio je hlap na maslacu, koktel od škampi, pečeni krompir i torta od sira s jagodama. U svojim posljednjim trenucima, “počastio” je 47 ljudi naguranih u sobi za posmatrače jednom od pjesama koje je u djetinjstvu svirao – religioznom himnom sa refrenom “niko veći od tebe, Gospode, niko veći od tebe”.
Mikrofon mu je nakon toga isključen, čime je okončana životna priča jednako poremećena kao i ona prikazana na velikom ekranu.
