Saša Vasić: Crnogorska publika zna da prepozna kvalitet

Cijenjeni srbijanski pop kantautor Saša Vasić, čija je solistička karijera počela na crnogorskom tlu, devetogodišnju izdavačku pauzu nadomjestio je privatnim uspjesima, osnivanjem porodice i rođenjem sina. Imajući u vidu blagodeti koje mu je u tom periodu donio skladan porodični život, te promjena nagore koje su se dešavale na muzičkoj sceni, tu odluku smatra najboljom u životu. No, pošto odustajanje za njega nikada nije prihvatljiv epilog, Vasić je krajem prošle godine i sebi i publici poklonio album San, čija ga je koncertna promocija posljednjeg februarskog dana opet dovela u podgorički KIC Budo Tomović. Čista i pozitivna energija albuma Sašin je kontraudarac sveopštem trendu šunda i besmisla, van čijih tokova je uspješno pozicionirao porodicu, kao suštinu i definiciju ljubavi, o kojoj je i te kako učio i od žena.

“Ljubav i poštovanje između crnogorske publike i mene traje 22 godine. U Crnoj Gori osjećam se kao kod kuće. Ono što je karakteristično za crnogorsku publiku je da zna da prepozna kvalitet i iskrenost, a to nagrađuje bezrezervnim davanjem”.

Početak Vaše karijere uljepšali su brojni festivalski nastupi i priznanja, a mnoga su stigla baš sa crnogorske adrese. Mada tih festivala, nažalost, više nema, zauzima li Crna Gora, na njihovim krilima, specijalna poglavlja u Vašim muzičkim memoarima?

“Svakako, jer moja solistička karijera je upravo počela iz Crne Gore, tačnije sa Budvanskog festivala. Zahvaljujući brojnim nagradama na Budvanskom festivalu, i za interpretatora i za kompozitora, moja karijera je krenula baš te 1997. godine, kada sam za moju pjesmu Jednom dobio nagradu za najbolju interpretaciju. Nekada je stvarno bio prestiž i čast da se pojaviš na festivalu kao što je bio Budvanski. To je bio veliki događaj i za nas muzičare i za sve ljude iz medija”.

Vaš kofer sada je teži za novi album “San”, no prije njega ste napravili višegodišnju diskografsku pauzu. Šta Vas je motivisalo da odložite i instrumente i pero u tom periodu?

“Pauza je uslijedila jer sam tako odlučio. Dešavale su mi se mnogo važne stvari, stvaranje porodice i rođenje sina. I te kako mi je bilo važno da budem tu, uz svoje dijete od rođenja, a tako je do danas. Ujedno, nisam vidio da će se bilo šta promijeniti u muzici i u cijeloj zemlji nabolje i nažalost – bio sam u pravu. Tokom moje diskografske pauze stvari su se drastično promijenile nagore u svakom smislu, tako da to smatram mojom najboljom odlukom u životu. Naravno, iako nisam snimao, sve vrijeme sam radio svoj posao kao kompozitor u primijenjenoj muzici, radio sam sa drugim izvođačima i svirao po Srbiji i Crnoj Gori”.

Jeste li tokom pomenutog perioda stagnacije razmišljali o apsolutnom povlačenju? Prihvatate li odustajanje kao opciju?

“Posljednji put sam razmišljao o povlačenju i o besmislu bavljenja muzikom u Srbiji pred Budvanski festival 2004. godine, a tada sam dobio prvu nagradu za pjesmu “Bol do ludila”. Od tog vremena, više nikada ne razmišljam o tome šta će biti sa mnom i sa muzikom, prosto puštam da se stvari dešavaju onda kada bude vrijeme za to. Kada dođe taj trenutak, onda ulažem “ludačku” snagu i energiju da iskoristim tih “mojih pet minuta” i uvijek su rezultati onakvi kakve sam i zamislio. I naravno, riječ odustajanje ne postoji u mom rječniku, a to sam naučio i sina, što mi je jedan od najvećih uspjeha u životu”.

Stvaranje albuma, naročito nakon poduže pauze, po riječima mnogih muzičara “otima” čovjeku dio duše i prisvaja ga. Koje ste sve muzičke, a potom i životne zamisli smjestili između korica Sna?

“Sve što možete da čujete na albumu San je moja istina, i istina svih ljudi koji su učestvovali na albumu, njih 40. Da, prisvaja i otima dio duše, ali svako umjetničko djelo to radi. To je prava umjetnost, da to što osjećaš i to što misliš staviš u svoje djelo. Nekako sam sada “lakši”, izašlo je sve što se taložilo svih ovih godina, a posebno sam ponosan što je album čista i pozitivna energija, bez obzira na sve ovo što nas okružuje. Ovaj album je neka moja mala “revolucija” i moj odgovor na sveopšti trend šunda i besmisla u muzici, i uopšte”.