Serija “Predstava” gledaoca uvodi kao tihog posmatrača u jezivu, mračnu kuću u kojoj se odigrao jedan od najtežih zločina 21. vijeka. Ubistvo nije najmorbidniji dio priče o djevojčici Džipsi Blančard i njenoj majci Di Di. Da krenemo redom.
Minhauzenov sindrom majke doveo je do toga da je svoju ćerku od rođenja pravila bolesnom, pa je Džipsi “bolovala” od raka, epilepsije, astme i nepokretna je. Morbidnost se ipak ne ogleda samo u načinima na koje je uspijevala da ubijedi sistem da je požrtvovana majka koja prolazi kroz pakao, već u činjenici da je svoju ćerku podvrgla paklu kroz koji prolaze samo teško bolesni, iako je bila savršeno zdrava.
Odnos majke i ćerke je patološki, a Džipsi cijelog života vjeruje majci, iako osjeća da nešto nije u redu. Ali djevojčica raste, i prirodno u njoj se bude pitanja i zatrpane želje za normalnim životom. Mozak joj je ispran, i dalje gleda crtaće, obučena je u bizarne haljine za lutke, ali zna da postoje momci, internet, svijet van kolica i te krletke u koju je zarobljena.
Malo po malo ona uspijeva krišom da uzme dio tog svijeta za sebe, ali ono što joj je u vidokrugu, to malo “ljubavi” vodi u plan o ubistvu majke.
Serija fragmentarno prati dva perioda – onaj koji nam otkriva kakvom teroru je djevojčica živjela godinama i onom poslije ubistva.
Teško da bi ovaj televizijski dragulj bio toliko dobar bez Patriše Arket (Di Di) i Džoi King (Džipsi). King je maestralno napravila skokove koji gledaocu prave zabunu i postavljaju dodatna pitanja – da li je Džipsi baš tako naivna, da li je u međuvremenu postala još veće čudovište od majke ili je ipak samo žrtva koja je evoluirala u ubicu jer je to bio jedini način da uhvati parče slobode i oslobodi se okova.
HBO je u svojoj najavi serije napisao da je ovo prva sezona “Predstave”, pa s nestrpljenjem iščekujemo vijesti o drugom dijelu.
