Odvojeno od kopna uzanim kanalom Čakao, ostrvo Čiloe sa kontinentom dijeli dva živopisna zaliva nazvana Ankud i Korkovado. Ono je zapravo najveće ostrvo istoimenog arhipelaga i drugo najveće čileansko ostrvo (iza Ognjene zemlje). Zbog jedinstvene prirode ostrva, zaštićeno je i svjetski poznato.
Međutim, ono što možda još više budi znatiželju jesu priče o postojanju magije na ovom ostrvu.
Generacije su odrasle na mitovima i legendama, a u mnoge se i danas vjeruje. Kako se na ostrvu od vajkada, pa i u današnje vrijeme, sastaje tajno bratstvo čarobnjaka pod imenom bruho valjda i nema druge nego vjerovati u magiju. Bratstvo se sastaje u tajnim pećinama na ostrvu gdje vijećaju o bitnim životnim pitanjima. Kako ih niko do sada nije vidio, pitate se vjerovatno!? Razlog leži u činjenici da se na tajnu lokaciju dolazi u obliku ptice ili pod makunjom. Makunj je ogrtač sašiven od kože mrtve djevojke i masti umrlih hrišćana. Ako vam je ovo gozno nikada nećete postati čarobnjak jer je izrada jednog ovakvog odjevnog predmeta dio „prijemnog ispita“ za čin čarobnjaka. Kada ga položite i završite sa obukom dobijete moći poput bacanja čini, izazivanja pospanosti i ćelavosti kod drugih ljudi i ostale vještine neophodne za preživljavanje u moderom društvu.
Priroda ostrva je takođe magija. Životinje poput patagonijskog oposuma, najmanjeg jelena na svijetu (patuljasti andski jelen poznat kao pudu) ili kodkodi divlje mačke možete pronaći samo na Čiloeu. Obale naseljavaju Magelanovi i Humboltovi pingvini.
Ovdje raste i jedna od najvećih zeljastih biljaka na svijetu čija visina prelazi 2 m. Ostrvo je inače tek poslije posljednjeg ledenog doba izgubilo vezu sa kopnom pa otuda i legende koje su sa koljena na koljeno prenijete o tome kako je zla zmija Kai Kai odvojila ostrvo, a nevjerne Tome uvjeravaju u njeno postojanje poslije svakog jačeg zemljotresa za koji kažu da nastaje kao plod njenog bijesa.
Izolovanost je lokalne Indijance sačuvala od stanovnika kopnenog dijela kontinenta ali ne i od španskih brodova. Dolaskom Španaca ostrvljani postaju robovi ali uprkos svemu sačuvali su svoje običaje, mitove, istoriju…
Iz ovog za njih mračnog razdoblja sačuvane su drvene kapele i male jezuitske crkve koje su dio UNESKO liste od 2000. godinu. I ostatak ostrva čine lijepe drvene kuće i građevine često karakterističnih jarkih boja. Žitelji su mirni i gostoprimivi ljudi koji žive laganim i jednostavnim životom. Gotovo sve žene učestvuju u izradi prelijepih predmeta od šarene vune, a muškarci prave liker od šafrana. Izvozom ovih proizvoda obezbjeđuju se sredstva za život.
Imamo i mi jednoga koji stalno baca kletve….