Drevni grad Lijiang je grad-prefektura u južnoj provinciji Yunnan, Kina. Nalazi se u blizini pokrajine Sechuan, na mjestu gdje se Tibetanska visoravan i Yungui visoravan sastaju. Označen kao “Nacionalni grad istorije i kulture” nalazi se na Uneskovoj listi svjetskog nasleđa od 1997. godine i predstavlja dragulj na sjeverozapadnom platou pokrajine Yunnan. Njegova arhitektura je mješavina elemenata nekoliko kultura koje su se spojile tokom brojnih vjekova.
Istorija ovog grada duga je više od 800 godina. Izgrađen je za vrijeme Song dinastije, a nekada je bio jedna od stanica starog puta čaja. Bio je čuven i po svom drevnom sistemu vodotoka, koji i danas funkcioniše. U gradu postoji ukupno 354 mostova u nekoliko različitih formi, koji povezuju sve djelove grada i formiraju poseban izgled, zbog kojeg je Lijiang i dobio ime “Grad mostova”.
Lijiang je grad bez gradskih zidina, jer je porodica koja je vladala gradom od carskog trona dobila nasljedno ime „Mu”, što na kineskom znači drvo. Ukoliko se drvo ogradi, na kineskom se dobija znak koji označava nezgode ili teškoće, pa zbog toga Lijiang nikada nije dobio gradske zidine. Kako bi se zaštitili, umjesto zidina sagrađen je ogroman lavirint krivudavih uličica.
Stari grad Lijiang je izgrađen na padini planine koja u pravcu sjeverozapad – jugoistok. Sjeverni dio grada je bio trgovačko središte odakle se glavne ulice zrakasto šire do velike ulice “Sifangjie”, koja je dugo bila komercijalno i trgovačko središte sjeverozapadnog dijela provincije Yunnan. Na zapadnoj strani Sifangjie je impozantan trospratni slavoluk, koji je oivičen zapadnim i središnjim rijekama.
Većina kuća su dvospratnice s drvenim okvirima ispunjenim nepečenom ciglom u prizemlju i daskama na spratovima. Zidovi su vani prekriveni vapnom ili gipsom. Kuće imaju popločane krovove i vanjski hodnik ili verandu. Posebna pažnja posvećena je uređenju kuće, posebmo u lučnim ulazima (kojih ima više oblika), pregradnim rešetkastim zidovima, vanjskim hodnicima, vratima i prozorima i dvorištima i krovnim gredama. Drveni elementi su ukrašeni keramičkim predmetima, muzičkim instrumentima, cvijećem ili kavezima ptica.
I dok se tokom dana u ovom pitoresknom drevnom gradu možete cjenjkati sa trgovcima, kupujući suvenire i odmarati na nekoj od terasa restorana uz čaj i kafu i pogled na planinske vrhove u daljini, u večernjim satima možete uživati u Naxi, drevnoj muzici i nastupu plesnih grupa lokalnih stanovnika. Ima toliko dugu istorija da je nazivaju živim “fosilom”. Izvođači su obično u poznim godinama, obzirom da mlađi ljudi rjeđe odlučuju za izvođenje ovu muziku.
