Na strmim stjenovitim liticama u grčkom dijelu Tesalije, između planina Kozijaka i Antihasion nalaze se manastiri Meteori. Podignuti na vrhovima nedostupnih stjenovitih stubova sa namjerom da budu bezbjedno skrovište pravoslavnih monaha kroz burnu grčku istoriju. Naziv Meteori potiče od grčke riječi „meteoron“ za koju bi najbolji prevod bio lebdeći. Po svom nastanku manastiri su podsjećali na orlova gnijezda koja lebde između neba i zemlje, pa im je to ime ostalo do danas.
Vjeruje se da su zabačene pećine u stijenama još davno pronašli monasi pustinjaci u želji da se osame i komuniciraju sa Bogom. Dokaz su rezbarije u stijenama starije od hiljadu godina. Izgradnja manastira počinje krajem 14. vijeka a u narednih 200 godina lagano se razvijaju i monaške zajednice.
Izgrađeno je ukpno 24 manastira. Materijal za gradnju manastira kao i ostale potrepštine dopremane su primitivnim drvenim merdevinama i konopcima. Čak su i sami monasi sve do početka 20-og vijeka morali da koriste ovaj vid transporta. Nažalost mnogi monasi su izgubili svoje živote na ovaj način.
Danas se mrežama i konopcima doprema hrana do manastira i to prvenstveno da se zadovolji znatiželja turista. Monasi danas koriste stepenice koje su prije stotinak godina uklesane.
Predanje kaže da je osnivač monaške zajednice ovih manastira bio Atanasije Atonski, monah sa Svete Gore. Njega su prema legendi anđeli na svojim krilima prenijeli na vrh jedne stijene gdje je kasnije izgrađen manastir Veliki Meteor.
Danas u duhovnom miru i tišini funkcioniše šest manastira. Način života i rada njihovih monaha kao i četri muzeja otvorena za javnost turisti mogu pratiti cijele godine. Za posjetioce je posebno interesantno da obiđu manastirske kuhinje koje vjekovima nisu modernizovane kao i kolekciju lobanja preminulih monaha koja se čuva u Velkom Meteoru.
Prelijepo je ko ima mogucnosti treba odvojiti koji dan da posjeti ove manastire,mi smo u prolazu prije ljetovanja svratili kad vidite te stijene izgledaju nestvarno.