Poslije nekoliko mjeseci koje je proveo kao trener u Srbiji, Jan Andersen je otpočeo avanturu među budustičkim hramovima, muslimanskim selima i polunomadskim pastirima.
U januaru 2016. godine, bivši trener nekoliko sjevernoameričkih hokejaških timova Jan Andersen odlučio je da napusti blještave ledene arene i potraži nove avanture u jednom od najudaljenijih prirodnih ledenih prostranstava na svijetu.
Visoko na tibetanskoj visoravni, zapadno od sporne granice sa Kinom, na prosječnoj visini od više od 4,500 metara, nalazi se rijetko naseljeni istočni dio Ladaka, u Indiji. Tri mjeseca godišnje, kada temperature padnu ispod – 20 stepeni Celzijusa, pa su i škole zatvorene, prirodne bare i jezera stvaraju klizališta koja se ne mogu naći nigdje na svijetu.
I na tim klizalištima, djeca i mladi iz cijele oblasti dolaze i oživljavaju sopstvenu potrebu za rekreacijom i druženjem, dajući tako kontraravnotežu ogromnim zahtjevima koje postavljaju obrazovanje i kućne dužnosti, gradeći samopouzdanje i razvijajući jak osjećaj zajednice.
Tokom prethodne sezone, dok je trenirao timove u Srbiji preko organizacije “Hokejaši bez granica”, Jan je saznao za nevladino udruženje iz Amerike, HELP Inc. koja radi sa marginalizovanim grupama na zapadnim Himalajima.
Svake godine, ovi bivši hokejaši sakupljaju novu i korišćenu opremu u Kanadi i Americi i pozivaju kolege i trenere iz cijelog svijeta da volonterišu i pokažu mladima u ovom dijelu svijeta da se u sportu, nekada rezervisan za rijetke srećnike u glavnom gradu Lehu, može uživati svuda.
Danas ovaj potpuno narodni i vjerovatno najekstremniji hokejaški pokret na svijetu počinje da se širi na sve strane zemlje, dalje od administrativne granice. I baš ovdje, među drevnim budističkim hramovima, selima naseljenim muslimanskim stanovništvom i polunomadskim pastirima stada jakova, Jan je proveo nekoliko mjeseci kao putujući trener hokejaša, šireći ljubav prema sportu u najiskrenijem smislu sa narodom Ladaka.
