Grupa tasmanijskih đavola pronađena je u udaljenim djelovima australijskog ostrva Tasmanije, podstakavši time nadu da će se ta ugrožena vrsta spasiti od izumiranja. Ovi torbari koji žive jedino na Tasmaniji posljednje dvije decenije pogođeni su zaraznim tumorom lica koji je izbrisao gotovo 80 odsto populacije.
Četrnaest primjeraka, nezaraženih tom bolešću, pronađeni su tokom osmodnevne konzervatorske ekspedicije na jugozapadu ostrva, otkriva šef programa “Save the Tasmanian Devil” Dejvid Pemberton. Životinje su stare između 18 mjeseci i pet godina.
“Ovaj pronalazak veoma je važan. Posebno je važna geografska lokacija na kojoj su pronađeni jer su bili u potpunosti izolovani od ostatka populacije. Uvjereni smo da ih ima još”, zaključio je Pemberton.
Tasmanijski đavoli koji su dobili ime zbog svog oglašavanja nalik režanju, najveći su torbari mesožderi na svijetu. U odraslom uzrastu narastu do 70 centimetara dužine i teže do 12 kilograma.
Naučnici su prikupili njihov izmet kako bi istražili mikrobiom, a uzeli su i tkivo biopsijom ušiju. Primjerci su trenutno analizirani u laboratoriji kako bi se istražila genetska raznolikost zdravih đavola i uporedila se sa zaraženim populacijama.
“Pronalazak đavola sa svježom genetskom raznolikošću daje nam priliku da možda spasimo populaciju”, naglašava Pemberton.
Tasmanijski đavoli izgubili su genetsku raznolikost i skloni su razmnožavanju s bliskim srodstvom, što je štetno i dovodi do niza drugih problema. Naučnici upravo smanjenu genetsku raznolikost vide kao uzrok brzog širenja bolesti jer ona znači i nedostatak odgovora imunološkog sistema.
“Kad pronađemo populaciju poput ove javlja se potencijal genetske raznolikosti, što je uzbudljivo jer ih možemo seliti i znatnije mij
Smrtonosni tumor koji je pogodio đavole uzrokuje bolne čireve u ustima i grlu koji sprečavaju te torbare da jedu. Prenosi se razmnožavanjem ili međusobnim borbama. Ako se bolest ne stavi pod kontrolu, naučnici strahuju da bi ta vrsta mogla nestati u nekoliko godina, poput tasmanijskog tigra. Poslednji primjerak te vrste uginuo je 1936. godine.
Gubitak đavola bio bi štetan i za održavanje ekosistema Tasmanije, upozorava Pemberton.
“Tasmanijski đavoli su važni jer su postali glavni mesožderi nakon što je nestao tasmanijski tigar. Ne bismo samo izgubili jedinstvenu vrstu, nego bi se uticaj osjetio i u lokalnom ekosistemu”, kazao je on.
