Još mnogo toga ne razumijemo o anksioznosti i mentalnim bolestima, ali naučnici su skoro saglasni da se većina razvije kroz kombinaciju genetskih i faktora sredine.
Studija Univerziteta u Viskonsinu sada upozorava da anksiozni roditelji imaju veliku šansu da ovu svoju osobinu prenesu na potomke.
Naučnici su dugo istraživali anksioznost u porodici i mislili da se prenosi tako što dijete posmatra nervoznog roditelja, pa i samo postaje takvo. Studija sprovedena na majmunima, ipak, pokazuje da je stvar u genima.
Budući da je riječ o primatima sličnim nama, naučnici vjeruju da rezultati mogu da se primijene i na ljude. Analizom strukture mozga u anksioznim porodicama majmuna ustanovljene su sličnosti, pa tako mozak anksioznih roditelja i djece liči u dijelu koji je zadužen za odgovor na strah.
Naučnici vjeruju da je brzo ustanovljavanje anksioznosti veoma važno, jer djeca koja prve simptome dožive u ranom djetinjstvu imaju veliku šansu da razviju depresiju ili anksioznost kasnije tokom života. Pretjerana stidljivost i veliki strah praćen mučninom prilikom polaska u školu, neki su od alarmantnih signala.
