Broj novozaraženih u odnosu na broj stanovnika je u Srbiji 20 puta veći nego u Njemačkoj, navodi Frankfurter algemajne cajtung. Autor teksta navodi i da je Zapad isisao značajan broj medicinskog osoblja iz regiona.
U današnjem izdanju Frankfurter algemajner cajtunga FAZ Andreas Mim piše iz Beča o tome da je na početku izgledalo da će koronavirus samo okrznuti zemlje na jugoistoku Evrope, ali da je sada zaraza udarila svom žestinom:
“U Srbiji je objavljen broj oboljelih koji je skoro dvostruk u odnosu na Njemačku, to je u odnosu na broj stanovnika skoro dvadeset puta više. Medicinsko osoblje je svuda najviše ugroženo zarazom. U maju je Institut Robert Koh objavio da je svaki deveti inficirani ljekar ili njegovatelj. U Salcburgu je prošlog vikenda više od deset ljekara i njegovatelja stavljeno u karantin, jer su imali jednog zaraženog pacijenta. Srećne su zemlje koje su najveću zdravstvenu krizu u posljednjih nekoliko decenija dočekale sa dovoljno ljekara i njegovatelja. Za teško pogođene zemlje u jugoistočnoj Evropi to važi u svakom slučaju u ograničenom obimu.
Bečki institut za međunarodna ekonomska upoređivanja (WIIW) se u jednom od svojih istraživanju pozabavio odlivom medicinskog osoblja iz tog regiona u zemlje zapadne i sjeverne Evrope. Njemačka, Švajcarska, Norveška i Velika Britanija su kao magnet odatle privukle ljude iz te struke. Ekonomska stručnjakinja Isilda Mara kaže da je upravo Njemačka atraktivan iseljenički cilj. Aktuelne statistike Savezne ljekarske komore to potvrđuju. Prema njima su krajem 2019 najveću stranu grupu ljekara sačinjavali Rumuni, njih je 4.785. Dvocifreni procenti od ukupnog broja ljekara doseljenika zabilježeni su za Srbiju, Kosovo i Sjevernu Makedoniju. Bosna i Hercegovina je sa devet procenata odmah iza njih. Najveći porast iseljavanja ljekara u Nemačku zabilježila je Albanija – 765 ljekara sa albanskim pasošem bili su registrovani u Njemačkoj krajem 2019, a to je 21 odsto više nego godinu dana ranije. Istraživanje iz Beča pokazuje svu dramatiku ovog trenda. Nigdje u Evropi nije broj medicinskih radnika po glavi stanovnika tako nizak kao u Albaniji. I taj trend se za razliku od drugih zemalja nije popravljao. 2010. je sedam odsto albanskih ljekara bilo u inostranstvu, a krajem prošle godine čak 18 odsto. I u drugim zemljama na jugoistoku Evrope brojke pokazuju sličnu tendenciju. Zapadni Balkan ne gubi samo ljekare”.
Autor navodi da zemlje reaguju povećanjem broja ljudi na školovanju u ovim pozivima: ” Na primer, Rumunija, Hrvatska, Slovenija, Srbija i Slovačka školuju više lekara i medicinskih sestara u odnosu na prosjek svih 28 država Evropske unije. A ipak raspolažu sa relativno malo osoblja. Za razliku od njih evropske zemlje na zapadu i sjeveru kontinenta ne školuju dovoljno osoblja. Siromašnije zemlje jedva da bi mogle da kompenzuju nedostatak medicinskog osoblja dovođenjem stranih radnika. Mara piše da su novac i nada da će se postići visoki životni standard, veliki podsticaj za seobu ljekara”.
U tekstu autor za Frankfurter algemajne cajtung opisuje razliku u primanjima zapadnobalkanskih i zapadnoevropskih ljekara, navodeći da je prosječna zarada medicinskog radnika u Albaniji krajem prošle godine bila 900 eura, a u Njemačkoj 2.400 eura. Autor navodi podatak iz istraživanja po kojem su primanja ljekara u regionu čak dvije trećine ispod prosjeka Evropske unije.
“I srpske ljekarske plate su daleko ispod onih u Njemačkoj. Udio srpskih ljekara koji su otišli iz zemlje se od 2010. udvostručio, svaki deseti medicinski radnik po završetku školovanja ide u inostranstvo. I zbog toga je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, koji autoritarno vlada, prije nekoliko mjeseci njemačkom ministru zdravstva, demohrišćaninu Jensu Španu poručio (preko televizije, napomena redakcije): „Špan, vrlo sposoban ministar zdravlja, kaže: ’E, dolazim ja u Srbiju da vam pokupim medicinske sestre’. E nećeš majci da dolaziš ovde! Rekao sam mu u lice: ’Nemoj da dolaziš bre’.“
Autor teksta napominje da će medicinski radnici sami od sebe okrenuti leđa Vučiću pošto je prvo umanjivao opasnost od zaraze koronavirusom, potom je rano popustio sa mjerama da bi se održali parlamentarni izbori, a sada se suočava sa rekordnim brojem oboljelih.
U tekstu se navodi da se odliv medicinskih radnika iz zemalja poput Srbije vjerovatno neće zaustaviti, makar njihove vlade, kao u Rumuniji, povećavale plate medicinskim radnicima i isplaćivale premije za rad u pandemijskim uslovima. U bogatim zemljama će potreba za školovanim medicinskim kadrom da raste, generacija rođena za takozvanog “bebibuma” odlazi u prekomjernom broju u penziju, produžava se životni vijek pa i potreba za medicinskim uslugama i njegom. Povećana potražnja se ukršta sa smanjenom ponudom. Zato se u tekstu navodi procjena istraživanja da će se dodatno zaoštriti borba za zdravstvene radnike.
Pandemija je prema autoru pokazala slabosti zdravstvenih sistema u Evropi. On navodi predlog Instituta iz Beča – Evropska unija bi u tu oblast morala da uloži 500 milijardi eura do kraja decenije. Autor teksta u današnjem izdanju Frankfurter algemajner cajtunga Andreas Mim navodi da zemlje Evropske unije nisu jedinstvene pa zaključuje: “Malo je vjerovatno da će do ovoga doći“.
