Porodice koje vladaju balkanskim podzemljem

Od problematične braće iz kraja, do glavnih ljudi u balkanskom podzemlju. Kriminal posljednjih godina sve češće postaje porodični “posao”. Na Balkanu se izdvojilo pet porodica za koje policija  ima saznanja da su umiješane u kriminalne radnje, od pljački, šverca narkotika, ubistava.

Porodica Bojović

Luka Bojović, stariji sin Anđelke i Vuka Bojovića javnosti je postao poznat kao jedan od najmlađih pripadnika Srpske dobrovoljačke garde Željka Ražnatovića Arkana. U to vrijeme je međutim počelo urušavanje dotadašnje kriminalne piramide-Arkan je ubijen u januaru 2000, a surčinski i zemunski klan preuzeli su vođstvo beogradskim podzemljem, piše Blic.

Milorad Ulemek Legija, Arkanov i Bojovićev prijatelj i pokrovitelj zemunaca bio je spona koja je dovela do kriminalnog uspona Luke Bojovića 2003. godine, poslije akcije “Sablja”. Policija je u to vreme tragala za nekolicinom odbjeglih pripadnika zemunskog klana, optuženih za ubistvo premijera Zorana Đinđića, ali su oni uvijek uspijevali da izbjegnu hapšenje. Bilo je jasno da imaju dobru logistiku, i nekog moćnog iznad sebe. Koga, postalo je jasno u vrijeme ministra policije Dragana Jočića, koji je 2007. prvi javno objelodanio da je novi šef naslijeđenog zemunskog klana upravo Luka Bojović. Bojović je vladao podzemljem dok 2010. godine u Zagrebu nije došlo do sukoba dvojice odbjeglih zemunaca, Sretka Kalinića i Miloša Simovića. Simović je ranio Kalinića, pa se predao policiji. Na osnovu Kalinićevog svjedočenja počela su da isplivavaju sva zlodjela ovog klana pod vođstvom Luke Bojovića. Međutim, Bojović je već tada pobjegao u Španiju gde ja počeo novi život sa ženom i djecom. Dve godine kasnije ipak je uhapšen i osuđen na 18 godina zatvora zbog pripadanja zločinačkoj kiminalnoj organizaciji.

U Srbiji je za to vrijeme protiv njega pokrenut sudski postupak zbog ubistva Branka Jeftovića Jorge i pokušaja ubistva Andrije Draškovića i Zorana Nedovića Šoka, sva počinjena u ime osvete za ubistvo Arkana. Za ova ubistva je Luka Bojović pravosnažno oslobođen.

U međuvremenu, nestankom, odnosno ubistvom Slobodana Radonjića u Baru 2009. Luka Bojović je počeo novi mafijaški rat sa porodicom Šaranović koji se godinama vodi u Srbiji i Crnoj Gori. Poslije nestanka Slobodana Radonjića, za koga se pretpostavlja da je ubijen po nalogu Bojovića, ubijeni su i Slobodanov otac Danilo i njegov kum Branislav Šaranović, koji su u samostalnoj istrazi Slobodanovog nestanka, došli na trag Bojoviću.

U ime osvete za ubistvo, Šaranović je naredio ubistvo Nikole Bojovića, Lukinog brata, koji je ubijen u Beogradu 2013. Šaranović je ubrzo uhapšen u Crnoj Gori, zajedno sa Ratkom Koljenšićem. Koliko je ova porodica ogrezla u kriminal bilo je jasno prošle godine kada je privedena Lukina i Nikolina majka, Anđelka Bojović zbog sumnje da je pripremala ubistvo Ratka Koljenšića kako bi osvetila svog ubijenog sina. Anđelka je inače slikarna i profesorka u penziji.

Braća Šaranović

Ubistvo Nikole Bojovića na vidjelo je izbacilo sve kriminalne radnje porodice Bojović, ali i Šaranović, koja je naložila njegovo ubistvo. Naime, braća Branislav (66) i Slobodan (79) Šaranović decenijama su važili za nekrunisane kraljeve kocke na Balkanu.

Posljednji iz generacije Giške, Arkana i Ljube Zemunca, uvek su radili sami uz, po riječima upućenih, podršku DB-a. Njihovi počeci dosežu sedamdesete godine, a tada jugoslovenski asfalt čuo je prvo za Brana, dok je njegov brat Slobodan i dalje bio jedan od najboljih studenata medicine u Jugoslaviji. Međutim, ubrzo se pridružio bratu. Osamdesetih godina braća Šaranović ulaze uveliko u posao sa kazinima, a živeli su na relaciji Dizeldorf -Beograd.

Bjekstvo iz zatvora

Upravo za Diseldorf vezan je jedini podatak iz dosijea braće, gdje je Branislav osuđen zbog reketiranja. Bjekstvo iz tog zatvora, sredinom osamdesetih, proslavilo je Šaranovića. Zid koji je okruživao zatvor raznesen je, a kroz rupu u njemu pobjegao je ne samo Branislav već i još oko 150 zatvorenika, koji su preplavili Diseldorf.

Devedesetih godina, oni se vraćaju u zemlju. U njihovom vlasništvu bili su beogradski kazino “Slavija” i “Partizan”. Imali su kockarnice u Srbiji, rodnoj Crnoj Gori, Austriji, ali i u Kongu. Uprkos kriminalnim radnjama zbog kojih je pomen njihovih imena ulivao strah u kriminalnim krugovima u cijelom regionu ova braća nikada se nisu bavila švercom droge.

Nakon što je Branislav ubijen 2009. godine u Beogradu, Slobodan je ponudio sumu od milion eura za onoga ko otkrije nalogodavca. Smrt brata nije prežalio.

Po optužnici koja je kasnije podignuta, organizovao je 2013. ubistvo Nikole Bojovića kako bi se osvetio Luki Bojoviću, za kojeg je navodio da stoji iza ubistva Branislava. Šaranovići nikada nisu imali klan. Čak i kada je Slobodan, navodno, organizovao ubistvo Bojovića, za te poslove je angažovao svoju dvojicu rođaka, koji su opet skupili plaćenike. Slobodan Šaranović ubijen je priije tačno godinu dana, u martu 2017. godine, a sumnja se da je naručilac njegovog ubistva upravo Luka Bojović.

Porodica Šarić

Narko-bos Darko Šarić i njegov brat Duško iz Pljevalja u žižu svjetske javnosti dospjeli su kada je Darko optužen za organizovanje šverca više tona kokaina iz Latinske Amerike, kao i pranje desetina miliona dolara od prodaje narkoitka.

Darko Šarić označen je kao vođa kriminalne grupe koja je krijumčarila i prodavala kokain, a od zapljene nalazio se u bjekstvu. Interpol je za njim tragao više od četiri godine, a za to vrijeme u Srbiji mu se sudilo u odsustvu.

Šarić je uhapšen u zajedničkoj akciji policija Crne Gore i Srbije i tada je započeo postupak koji sada već traje osam godina.

Šarićeva kriminalna grupa brojila je 39 članova i počela je da se raspada nakon zapljene kokaina u urugvajskoj luci u međunarodnoj akciji „Balkanski ratnik“. Od njih, na optuženičkoj klupi Specijalnog suda našlo se njih svega 11 optuženih, pošto je njih 16 u bjekstvu, devet je priznalo krivicu, a trojica su dobila status svjedoka saradnika.

Rođeni brat narko-bosa Duško Šarić (38) od samog starta tvrdio je da je njegov brat nevin i da se Darko “ne boji nikakvih zaštićenih svjedoka i nikakvih dokaza. Mlađi Šarić se teretio da je, zajedno sa Jovicom Lončarem preko firme “Mat kompani”, oprao preko 23 miliona eura zarađenih prodajom droge. Postupak dug sedam godina završen je tako što je oslobođen optužbe za paranje novca u septembru prošle godine.

Povezani sa ubistvima

Milivoje Terzić i Aksentije Ilijin koji su se teretili da su na prevaru od Ivanke Šarić, majke Darka i Duška Šarića, uzeli 300.000 eura kako bi izdejstvovali ustupanje krivičnog postupka iz Italije u Crnoj Gori završili su mrtvi. Milivoje Terzić je izvršio samoubistvo u pritvoru 2011. godine,  dok je Ilijin je ubijen u svojoj kući u Banatskom Aranđelovu 2017. godine. Crnogorski mediji braću narko-bosove povezivali su 2012. godine i sa ubistvom Iva Pukanića.

Svjetski mediji Šarića su označili kao El Čapa Balkana, što je nadimak koji nosi prvoplasirani na listi “kokainskih donova.”

Porodica Roganović

Likvidacije, pokušaji ubistva i brojna hapšenja-to je postala svakodnevica porodice Roganović iz Herceg Novog. Otac, dva brata i njihov brat od strica bliski su saradnici glavnih ljudi ozloglašenog “kavačkog klana”. U sačekušama i bombaškim napadima članovi Roganovića ili su povrijeđeni ili ubijeni, a svi napadi se povezivani su sa ratom kavačkog i škaljarskog klana na crnogorskom primorju. Njihov rat se prije nekoliko godina preselio i na ulice Beograda.

Šćepan Roganović (35), do sada najmanje poznat među Roganovićima uhapšen je u akciji “Mimoza” u Herceg Novom zbog zelenašenja krajem oktobra prošle godine. On i još dvojica muškaraca terete se da su 21 osobi dali novac pod kamatu. Nakon što su dali pare na pozajmicu, od dužnika su uz prijetnju naplatili oko pola miliona eura kamate. Policija je nakon pretresa tri objekta u Herceg Novom u vlasništvu uhapšenih, u zaplijenila 4.000 eura, ugovore o nekretninama za koje se sumnja da su “zarađeni” od zelenašenja, platne kartice za račune na kojima su desetine hiljade eura, mobilne telefone, kao i blindirani automobil sa bunkerom, pogodnim za skrivanje predmeta.

Duško Roganović godinama je bio dobro poznat u podzemlju Crne Gore. On je 25. aprila prošle godine teško povrijeđen u eksploziji bombe koja je bila podmetnuta ispod njegovog automobila “golf 5” u blizini glavne autobuske stanice u Herceg Novom. Nakon stravične eksplozije Dušku su amputirane obje noge. Tada je rekao da ne zna ko bi želio da ga ubije, jer “nije u sukobu ni sa kim”.

Policija nije isključila mogućnost i da su bombaški napad organizovali članovi ”škaljarskog klana”. Duško Roganović je, inače, iz zatvora izašao u januaru 2016, a bio je osuđen na osam godina zbog ubistva vođe navijača Delija Marka Vesnića iz Beograda i ranjavanje Ivana Markovića u Igalu 2009. On se 2006. godine sumnjičio za pokušaj ubistva sugrađanina Vladimira Dželatovića (24). Roganović je tada nakon kraće svađe nožem nasrnuo na Dželatovića i pobjegao. Mediji su tada pisali da su Duško i njegov brat Vladan nosili duže vrijeme pancire i oružje, jer su znali da su im životi u opasnosti, a vozili su i blindirane automobile.

Otac, Niko, ubijen je 26. jula iste godine, u sačekuši ispred svog stana u Herceg Novom. Pucala su dvojica napadača, koji još nisu identifikovani, a nije utvrđen ni motiv likvidacije.  Vladimir Roganović, koji se vezuje za Kavače, u Srbiji je robijao zbog falsifikovanja isprava, a u januaru ove godine izručen je Crnoj Gori. U zatvoru u Sremskoj Mitrovici čak je i štrajkovao glađu, a izručenje je želio jer se kako je rekao plašio za svoju bezbjednost. U Crnoj Gori  inače treba da odsluži jednogodišnju kaznu zbog nelegalnog oružja, a osumnjičen je i za lažnu dojavu u postavljenoj bombi u podgorilčkoj diskoteci, koju, kako se vjeruje, drže ljudi bliski škaljarskom klanu.

Braća Vavić

Braća Vavić, Nikola (28), Đuro (27) i Aleksandar (32) posljednjih godina česta su tema medija i čaršijskih priča zbog debelih dosijea zbog trgovine narkoticima i oružjem, razbojništava. Njihova imena vezuju se kao čelna imena navijačke grupe “Alkatraz”.

Srednji brat Nikola, osuđen je prije nekoliko dana na šest mjeseci kućnog pritvora uz elektronski nadzor zbog prebijanja djevojke ispred jednog beogradskog splava prošlog ljeta. Međutim, to je samo jedan u nizu događaja čiji su akteri ova braća. Ovaj mladić, ali i njegov najstariji brat u okršajima su i ranjavani, a na braću su pokušane i likvidacije.

Najstariji od braće Vavić i jedan od vođa navijačke grupe “Alkatraz”, Aleksandar (32) ranjen je u februaru 2011. godine, kao tada 24-ogodišnjak, u pucnjavi kod Pete begradske gimnazije.

Aleksandar Vavić još tada je uveliko povezivan sa dilovanjem droge i sa nekoliko obračuna zbog sukoba u tom poslu.

Samo godinu dana nakon ovog incidenta, u februaru 2012. godine Vavić je osuđen na godinu dana zatvora jer je u januaru 2005. godine na Karaburmi nožem ranio Stefana Gajića. U vrijeme izvršenja krivičnog dela Aleksandar je bio navijač “Crvene zvezde”, ali je nedugo poslije incidenta prešao u konkurentski tabor.

I najmlađi brat Đuro Vavić osuđivan je za više krivičnih dejla. Uhapšen je 2011. zbog sumnje da je otimao dilere koji su odbijali da rasturaju heroin za ekipu s Karaburme. Naime, on se tada sumnjičio da ih je sa saučesnicima odvozio na periferiju grada i nad njima se fizički iživljavao sve dok ponovo nisu pristajali da rade. Kod njega je tada pronađen pištolj.