Pregršt nagrada koje su ovog proljeća u Nikšić donijeli učenici Muzičke škole „Dara Čokorilo“ dokaz su da u gradu pod Trebjesom stasavaju nove generacije sjajnih muzičara.
Među njima svakako posebno mjesto pripada Ivanu i Milošu Buriću, dječacima koji osvajaju nagrade praktično gdje god se pojave, piše portal Onogošt.me.
Puna podrška za put koji su odabrali stiže od majke Milice i oca Dušana, inače bivšeg basiste u nikšićkom pank bendu Dr Picasso.
Mali virtuozi muzički gen nemaju samo sa očeve, već i sa majčine strane budući da njene rođene sestre, Tijana i Vladislava sviraju violinu i violu u Crnogorskom simfonijskom orkestru, dok su braća od tetaka Danilo(18), Andrija(18) i Jovan(13), takođe uspješni na polju klasične muzike sa velikim brojem nagrada.
“Na porodičnim okupljanjima bi se uvijek sviralo, pa nije iznenađenje da su Ivan i Miloš na jednom od takvih okupljanja još kao trogodišnjaci prvi put došli u kontakt sa violinom i klavirom. Izbor instrumenata je bio lično njihov, uz bezuspješne sugestije nastavnica da i Miloš, kao apsolutni sluhista, odabere neki od žičanih instrumenata, on je bio istrajan pri odluci o izboru klavira. Ivan je u klasi violine profesorice Dijane Dendić, a Miloš u klasi klavira Milice Joković“, priča nam Milica kako su Miloš i Ivan zakoračili u vode klasične muzike.
Iako vrlo mladi, već imaju niz osvojenih nagrada. Tako je Ivan na 5. Međunarodnom muzičkom takmičenju „Fantast 2016“, u Bečeju, osvojio prvu nagradu, na XLIII Muzičkom festivalu mladih Crne Gore osvojio je Srebrnu liru, najbolji je bio u Valjevu ove godine na Međunarodnom festivalu gudača „Zlatne stepenice“ i opet prva nagrada u Bečeju ove godine.
Miloš je takođe ove godine na Međunarodnom pijanističkom takmičenju „Josip Slavenski“ osvojio prvo mjesto, kao i na 6. Međunarodnom muzičkom takmičenju „Fantast 2017“, a takođe ima i već dvije svoje pjesme „Mrav“ i „Plavi zec“.
Ivan i Miloš ipak skromno pričaju o svom muzičkom talentu i ljubavi prema muziciranju.
„Volim njenu boju zvuka i svoje omiljene pjesme često “skidam” na violini. Na YouTube-u slušam violiniste Lindsey Stirling i Nemanju Radulovića, a volim i 2Cellos“, kaže Ivan, dok Miloš priznaje da je muziku zavolio slušajući brata.
„Volim klavir zato što volim muziku. Kad sam bio još manji, slušao sam svog brata kako svira i tako sam i ja počeo“, dodaje osmogodišnji Miloš.
Milica kaže da je najbitnije da osjećaju ljubav i motivaciju prema onome čime se bave, bilo da je u pitanju muzika, ili sport i da kasnije usvajaju radne navike.
Posebno ističe da imaju lijepu saradnju sa njihovim učiteljicama u OŠ “Olga Golović”, koje imaju razumijevanja za izostanake zbog muzike.
„Ivan i Miloš su još kao predškolci počeli da pjevaju u sada već svima poznatom horu Milene Popović i već tada su počeli nastupi sa horom, a muzička škola je bila logičan nastavak. Ipak, s obzirom da ih je dvoje, a različitog su uzrasta, to iziskuje dosta vremena i organizacije. Ne možemo reći da je uvijek lako, ali kada vidimo da su oni motivisani i zadovoljni, sav umor nestaje“, kaže Milica.
A da se ne bi stekao utisak da Ivan i Miloš samo sviraju, podatak za kraj da zapravo dobar dio dana „troše“ kao i ostatak današnje djece.
Treniraju plivanje, a kad nije u pitanju igra sa drugarima, ili vrijeme provedeno uz video igrice, zanimaju se “uradi sam” YouTube kanalima, sa različitim trikovima i eksperimentima koje, otkrivaju, onda nerijetko i sami probaju.
Јако лијепо да родитељи ослушкују даровитост своје дјеце, ускачу на мјесто на којем би требало да буде држава..финансирање.
Још ако Бог да, да оду далеко одавде, пронађу своју срећу у држави која цијени труд и таленат.